Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Θερμό επεισόδιο:Τούρκοι στρατιώτες στον Έβρο απείλησαν με όπλα εργάτες



Σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο απειλήθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας στον ποταμό Έβρο, όταν κατά τη διάρκεια εκτέλεσης εργασιών αντιπλημμυρικής προστασίας στην ελληνική πλευρά, Τούρκοι στρατιώτες, που περιπολούσαν στην απέναντι όχθη, ζήτησαν από τα συνεργεία, με προτεταμένα τα όπλα τους, την διακοπή των εργασιών και την άμεση απομάκρυνση από το σημείο....

Σύμφωνα με πληροφορίες, τεχνικά συνεργεία που εκτελούσαν τις εργασίες επιδιόρθωσης και ενίσχυσης των αναχωμάτων, στην παρέβρια περιοχή του Πυθίου, κοντά σε αμμονησίδα του ποταμού Έβρου, κλήθηκαν από τους στρατιώτες με προτεταμένα τα όπλα προς το μέρος τους να σταματήσουν και να εγκαταλείψουν το σημείο.

Το ακόμα πιο απίστευτο όμως είναι ότι τους Έλληνες εργάτες που απειλήθηκαν με όπλα εντός ελληνικού εδάφους από Τούρκους στρατιώτες δεν βρέθηκαν ελληνικά στρατεύματα να τους απαντήσουν στο αν μη τι άλλο προβλεπόμενο από τους κανονισμούς βαθμό που διέπουν τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και που βέβαια γνωρίζουν όλοι άριστα από τον τελευταίο κληρωτό στρατιώτη μέχρι τον ...ΑΓΕΕΘΑ!

Το θέμα της ξαφνικής διακοπής των εργασιών και του αδόκιμου τρόπου με τον οποίο έγινε, αναμένεται να συζητηθεί σε συνάντηση της μικτής ελληνοτουρκικής επιτροπής, προκειμένου να δοθούν αμοιβαίες διευκρινήσεις και να συνεχιστεί το έργο.

Με λίγα λόγια θα τους πάρουμε και τη άδεια για να γίνει έναν έργο εντός ελληνικούς εδάφους...
Μετά από αυτά τα απίστευτα που έγιναν στην Αλεξανδρούπολη, ανενόχλητα 6 μαχητικά αεροσκάφη των Τούρκων πραγματοποίησαν σήμερα εικονικό βομβαρδισμό στο σύμπλεγμα των Τούρκων και μετά από 20 λεπτά, (αφού εικονικά είχαν κάνει τους Φούρνους «Ατλαντίδα» αναχαιτίστηκαν).

Σημειώνεται ότι είναι η δεύτερη φορά φέτος που τουρκικά αεροσκάφη πετούν πάνω από το νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων, από το οποίο ξεκίνησαν νέες υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, μετά από 14 μήνες που απέφευγαν τέτοιες ενέργειες.

Όσο οι Τούρκοι μας έδειχναν ...τα όπλα τους εμείς τους κερνούσαμε στο Πεντάγωνο
Αν αυτές οι ενέργειες δεν ισούνται με εχθρικές ενέργειες κατά της χώρας αναρωτιόμαστε πραγματικά τι μπορεί να θεωρείται πια εχθρική ενέργεια και τρομάζουμε με την ...«ελαστικότητα» του στρατεύματος.

Την ίδια ώρα που συνέβαιναν αυτά στους Φούρνους και είχε προηγηθεί το περιστατικό το Έβρου, ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, Αντιπτέραρχος (Ι) Ευάγγελος Τουρνάς, συναντήθηκε στο γραφείο του, με τον απερχόμενο ΑΚΑΜ της Τουρκίας, Συνταγματάρχη Mesut Savas.

Ο κ. Αρχηγός ευχαρίστησε τον Τούρκο ΑΚΑΜ για την συνεργασία που είχαν κατά τη διάρκεια της θητείας του και του ευχήθηκε καλή συνέχεια.

Παράλληλα, συνεχάρη το νέο ΑΚΑΜ, Σμήναρχο Halil Akar για την ανάληψη των καθηκόντων του. Εδώ αρμόζει αυτό που λέει ο λαός: «Τι κάνεις Γιάννη; Κουκιά σπέρνω».

Αυτή ήταν η τουρκική απάντηση για την υπόθεση της Χίου;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι αποτελεί «περίεργη» συγκυρία η επιλογή του χρόνου που έγιναν όλα αυτά και ειδικά μετά από το κρεσέντο του τουρκικού φυλοκυβερνητικού τύπου που κατηγορεί ευθέως πλέον την Ελλάδα για συνεργασία με τρομοκρατικές οργανώσεις Κούρδων.

Μάλιστα, η υπόθεση της Χίου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις καθώς σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο και τον υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας, ο ένας από τους χθεσινούς συλληφθέντες στο φουσκωτό Τούρκος υπήκοος κουρδικής καταγωγής, κατηγορείται για την βομβιστική επίθεση στο γραφείο του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Άγκυρα Ρ.Τ. Ερντογάν.

Βέβαια, οι Τούρκοι δεν ανέβασαν την «θερμοκρασία» στην περιοχή μόνο σήμερα στους Φούρνους αλλά και πριν δύο 24ωρα στον Έβρο που επισήμως κρατήθηκε ως επτασφράγιστο μυστικό και δεν υπήρχε η υπόθεση της Χίου για να τους «ερεθίσει». Αυτό ίσως να πρέπει να προβληματίσει ακόμα περισσότερο το Πεντάγωνο!

Το κερασάκι πάνω στην τούρτα της νέας Ελληνικής Τραγωδίας.

Το κερασάκι πάνω στην τούρτα της νέας Ελληνικής Τραγωδίας.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ.

20130731-083143.jpgΘέσεις και αντιθέσεις ορμώμενες από την συνέντευξη της κ Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Κατ αρχάς να σας ευχαριστήσουμε κ Αρβελέρ για τον μεστό, δυνατό και σημειολογικό λόγο σας που μας έκανε εν μέσω καύσωνα να μπούμε στην κάματο της αντιπαράθεσης εξ αιτίας των θερμών εκφράσεων σας για το 
κοινωνικό-πολιτικό περιβάλλον που βιώνουμε, αλλά κάτω από την δικιά σας φυσικά ματιά. Βλέπεται πλησιάζει ο Σεπτέμβρης του 2013 και έπρεπε να μας δώσετε εξηγήσεις για να μην έχουμε επιπρόσθετες αγωνίες πάνω σε προηγούμενες δηλώσεις σας!!
Ερμηνεύοντας παλαιότερη δήλωσή της ότι «έχουμε χρόνο ως τον Σεπτέμβριο», τονίζει: «Είχα πει ότι έχουμε χρόνο ως τον Σεπτέμβριο, ως τις γερμανικές εκλογές να κάνουμε κάτι, γιατί υπάρχουν πολλές φωνές που λένε “γιατί να θρέφουμε τους Έλληνες¨¨.
Μάλλον κ. Αρβελέρ οι ξένοι πρέπει να αναρωτιούνται ¨ γιατί να κλέβουμε τους Έλληνες?¨ Αυτό συνάγεται από δεκάδες δηλώσεις επιφανών οικονομολόγων για το οικονομικό έγκλημα που επιτελείται σήμερα στην Ελλάδα. Φυσικά για εσάς ισχύει «Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή πάνε με όποιον δίνει τα λεφτά. Είναι άσχημο αυτό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θυμάμαι μία μέρα ταξίδευα με τον Ντελόρ και μου λέει “πες μου λίγα πράγματα για την Ελλάδα”. “Είναι μία χώρα, όπου δεν είσαι άνθρωπος, είσαι πακέτο, το πακέτο Ντελόρ” του απάντησα.
Καλά ο κ. Ντελόρ έτσι δίχως να ξέρει τίποτα για εμάς σκορπούσε χρήματα στα πολιτικά λουλούδια της μεταπολίτευσης? Επιτρέψτε μου να μην σας πιστέψουμε γιατί ο προηγούμενος αξιωματούχος της ΕΟΚ έπρεπε να γνωρίζει ότι η μικρή Ελλάς θα γίνει ο καλύτερος ενεργειακός τροφοδότης της Ευρώπης. Άλλωστε ¨¨ο ανήκουμε στην Δύσ稨 μακαρίτης Καραμανλής μας έβαλε δίχως να μας ρωτήσει και μας έσυρε απροετοίμαστους στην ΕΟΚ με μόνη προίκα τα ενεργειακά στρατηγικά κοιτάσματα μας . Άραγε ήξερε τι έκανε?
Να γιατί έδιναν τα πακέτα οι Φράγκοι, μας δάνειζαν και μας έδεναν για να τακτοποιήσουν το ενεργειακό μέλλον τους.
Φυσικά γνωρίζεται πολύ καλά κ. Αρβελέρ ότι αυτά τα πακέτα έμπαιναν στις τσέπες κάποιων αντί να κατευθυνθούν στην έρευνα και την εξόρυξη των πλούσιων ενεργειακών πηγών μας η στην πραγματική οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Από την μακρόχρονη ακαδημαική εμπειρία σας ξέρετε ότι οι Φράγκοι δεν είναι κουτόφραγκοι και γνώριζαν πολύ καλά για το εθνικό τσιμπούσι και το πανηγύρι των εγχώριων λαμογιών που επιτελείτο τόσους χρόνους και είχε ως καταληκτική ημερομηνία το 2013 με σκοπό να καταχρεωθούν όλες τις επόμενες γενιές των Ελλήνων, να γίνουν δηλ. αυτές οικονομικά υποτελείς και τα στρατηγικά ενεργειακά μας να ξοφλήσουν τις αμαρτίες των απατεώνων !!
Άρα τον προηγούμενο ισχυρισμό σας θα έπρεπε να τον διατυπώσετε ως εξής ¨¨ Τα διαχρονικά εθνικά λαμόγια αυτή τη στιγμή πάνε με όποιον δίνει τα λεφτά.¨¨ γιατί η προηγούμενη διατύπωση σας φαίνεται να θίγει το σύνολο του Ελληνικού Λαού.
Όμως κ. Γλύκατζη μας συγκινήσατε με την παρακάτω δήλωση σας
«Εγώ γνώρισα την κατοχή. Για να πάω στο σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα πεινασμένων ανθρώπων, τα οποία μάζευε ένα καροτσάκι του δήμου. Λοιπόν, όταν μου λένε ότι υπάρχει κρίση, γελώ», δηλώνει η επιφανής Ελληνίδα του εξωτερικού.
Μπορώ να σας δηλώσω ότι και εμείς που ζήσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης βλέπαμε καθημερινά ανάλγητα ψοφοειδή πολιτικά όντα να πατούν επί πτωμάτων για να φέρουν την γλυκιά πατρίδα μας σήμερα πεινασμένη έμπροσθεν των κάδων των σκουπιδιών.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα σήμερα δεν γελάει όπως εσείς αλλά κλαίει βουβά μέσα σε κάθε σπίτι με αναφιλητά.

Επιτέλους θα συμφωνήσουμε και σε κάτι κ. Αρβελερ και αυτό είναι η κάτωθι δήλωση σας ¨¨ Έγινε μια μεγάλη δημοσκόπηση από επίσημους οργανισμούς σε 35 κράτη. “Τι πιστεύουν οι νέοι και για ποιο πράγμα θα ήθελαν να πεθάνουν”. Οι μόνοι οι οποίοι απάντησαν ότι θα θέλανε να πεθάνουν για την πατρίδα τους είναι οι Τούρκοι. Ούτε Γάλλοι, ούτε Άγγλοι, ούτε Έλληνες. Λοιπόν, αυτή η αποξένωση, όχι από τον πατριωτισμό, αλλά από ένα είδος υπερηφάνειας να κρατήσουμε αυτό μας δώσανε οι παππούδες μας, είναι πρόβλημᨨ
Όμως θα μας επιτρέψετε να σας ρωτήσουμε αν γνωρίζεται πόσες ορδές ανιστόρητων και απάτριδων καθηγητών πέρασαν σαν σμήνη πάνω στα άδολα κεφάλια των παιδιών μας προπαγανδίζοντας τις θέσεις τους αυτές, ουσιαστικά στάζοντας το δηλητήριο τους? Μήπως παράλληλα ξέρετε και τα ιδρύματα που τους επιχορηγούσαν?
Έτσι φτάσαμε σε αυτό που ισχυρίζεσθαι με περισσή μαεστρία λόγου καταθλιπτικού. ¨¨ Αυτό που με φοβίζει πολύ είναι ένα είδος αδράνειας. Νομίζεις ότι οι Έλληνες έχουν πάθει καθίζηση. Δεν υπάρχει ένα όραμα. Μνημόνιο-όχι μνημόνιο. Το μνημόνιο είναι όραμα; Τι θα πεις στα παιδιά; Όχι μνημόνιο, καλά, αλλά μετά; Λοιπόν, αυτό με φοβίζει πολύ περισσότερο απ’ όλα. Ότι έχασαν οι Έλληνες τη δυνατότητα -όχι της ελπίδας, την οποία έχουν εναποθέσει στους ξένους- αλλά του οράματος.¨¨
Αντίθετα κ. Άρβελέρ σήμερα είμασθε υποχρεωμένοι στους ξένους πάτρωνες μας τοκογλύφους γιατί μας ξυπνούν μαζικά από τον εθνικό λήθαργο της μεταπολίτευσης και αποκτούμε με απίστευτη ταχύτητα συλλογικό όραμα και αυτό είναι ¨¨ ΠΟΤΕ ΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΘΑ ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΘΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ?¨¨ η ¨¨ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΑΝ ΛΑΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΘΕ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ- ΜΝΗΜΟΝΙΑ¨¨.
Τα μνημόσυνα θα χρειασθούν στους αδικούντες τα Έθνη και αυτό σαν διακεκριμένη ιστορικός πρέπει να το ψηλαφήσατε μέσα στις ιστορικές διαδρομές όπου αναφαίνεται και ο Πνευματικός Νόμος του ΘΕΟΥ.
Έτσι λοιπόν καλά κάνετε και ανησυχείτε για τους ¨¨φερέλπιδες¨¨ πολιτικούς μας και το άλγος που υφίστανται !! ¨¨ Είναι πράγματα να αρχίζει ο κακομοίρης, ο Μητσοτάκης, από την αρχή; Αν με ρωτούσες από πού να αρχίσουμε, θα σου έλεγα ότι αν ο Μητσοτάκης κάνει καλή δουλειά, νομίζω θα την κάνει, θα καταφέρουμε κάτι. Νομίζω ότι αν δεν τα καταφέρει αυτός, δεν θα τα καταφέρει κανένας. Είμαι αισιόδοξη. Δηλαδή είσθε αισιόδοξη που εκπαραθυρώνονται με την μέθοδο της κινητικότητας οικογενειάρχες σε αδυσώπητο περιβάλλον ανεργίας?
Κυρία Αρβελέρ αν και επισημάνατε στην συνέντευξη αυτή και σωστά πράγματα , όμως μην φοβάσθε !! Σαν Ελληνίδα πρέπει να ξέρετε ότι σαν λαός ποτέ δεν είμασθαν ρατσιστές, αλλά όχι όμως βλάκες και μάλιστα τώρα που και η πιο απλή Ελληνίδα κατανοεί το ύπουλο παιχνίδι που παίχθηκε πίσω από τις πλάτες της με την παράνομη είσοδο εξαθλιωμένων ορδών. Προς τι λοιπόν η αγωνία σας που διατυπώνεται με τα παρακάτω? ¨¨ Δεν τους φοβίζει η οικονομική κρίση, άλλωστε όλοι περνάνε οικονομική κρίση, αλλά η “Χρυσή Αυγή” δεν θα περάσει στην Ευρώπη. Έχει καταντήσει η Ελλάδα να είναι ένα υπόδειγμα ρατσισμού για τους ξένους. Αν ρωτήσεις ποια είναι η πιο ρατσιστική χώρα στην Ευρώπη, θα σουν πουν αμέσως η Ελλάδα. Αλλά έχουν άδικο οι Ευρωπαίοι γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη ανοιχτή χώρα. Είναι το πέρασμα όλων. Πάντως, αν δεις την παγκοσμιότητα στην καλή της εκδοχή, δεν υπάρχει πια ξένος¨¨
Κυρία Άρβελερ σας κούρασα με τις ερωτήσεις μου και γι αυτό με δύο ακόμα τελειώνω.
Ποιοί είναι αυτοί που οδηγούν ένα μέρος Ελλήνων μη ρατσιστών στις τάξεις της προαναφερθείσης πολιτικής παράταξης που εσείς φαίνεται να την θεωρείται με τα λεγόμενα σας αποδιοπομπαίο τράγο ? Ποια μεθοδευμένα γεγονότα σέρνουν τον απελπισμένο Έλληνα σε θέσεις με τις οποίες ποτέ του δεν γαλουχήθηκε? Και έρχονται οι υποκριτές μισέλληνες Δυτικοί , φυσικά όχι όλοι, να μας το παίξουν και τιμητές μας. Να τους πείτε να πάνε να χαθούν…τα κοπρόσκυλα που έμαθαν στην Ευρώπη τι σημαίνει φασισμός και ολοκαύτωμα.
Σήμερα κυρία καθηγήτρια ο καθημερινός Έλληνας αισθάνεται μια σιχαμάρα για όλο το μνημονιακό πολιτικό σύστημα που τον πρόδωσε κατ επανάληψη. Δεν το καταλάβατε ακόμα? Αυτή η σιχαμάρα είναι που μας ενώνει όλους ΠΑΝΕΘΝΙΚΑ. Το που θα οδηγηθούμε ? το ξέρει μόνο Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ που έχει τα καλύτερα σχέδια για αυτό το Ορθόδοξο Γένος που αδικείται στις μέρες μας βάναυσα αλλά στηρίζεται στην ΠΙΣΤΗ φλόγα για ΧΡΙΣΤΟ και ΠΑΤΡΙΔΑ. Φυσικά τα δόλια σχέδια των τοκογλύφων εταίρων θα αποτύχουν παταγωδώς και όχι μόνο αυτό αλλά θα γελάσει αυτός που θα γελάσει τελευταίος.
Κυρία Γλυκατζή μην απαισιοδοξείτε, υπάρχει και σήμερα όραμα στον εν αφυπνίσει Νέο- Έλληνα και είναι αυτό καρφιτσωμένο στο χρωματόσωμα του που λέγετε ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ και ΠΟΘΟΥΜΕΝΟ.
Να είσθε σίγουρη ότι η διαχρονικά αδικημένη Ελλάδα μας πιστεύει μόνο σε μία πνευματική Αυγή και αυτή η ΑΥΓΗ δεν είναι Χρυσή αλλά Γαλανόλευκη με τα χρώματα του καθάριου Ελληνοχριστιανικού Πολιτισμού και της Ελληνορθόδοξης Παράδοσης που ξεπροβάλλει ήδη από την Καθ ημάς Ανατολή απότοκος των γεωπολιτικών εξελίξεων σε συνάφεια με τους πνευματικούς νόμους του ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.


ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
ΔΡ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΡΔΑΚΑΣ


Πηγή : Olympia 

Αρβελέρ: Οι Έλληνες δεν έχουν όραμα, πάνε με όποιον δίνει λεφτά


Στην πολιτικο-κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, στην εικόνα που εκπέμπουμε ως Έλληνες στο εξωτερικό, στην πορεία της ευρωζώνης, αλλά και στον μεγάλο της φόβο, το ενδεχόμενο επιπλέον ανόδου των ποσοστών της Χρυσής Αυγής, αναφέρεται η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η βυζαντινολόγος, ακαδημαϊκός και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών, εξηγεί πώς κατά τη γνώμη της περάσαμε από τον «Έλληνα της Αντίστασης» στον «Έλληνα - πακέτο Ντελόρ», για την οποία φταίει, όπως λέει η εμφυλιακή κρίση που δεν ξεπεράσαμε ποτέ, εκφράζει την ανησυχία της για την αδράνεια στην οποία, όπως σημειώνει, έχει πέσει η ελληνική κοινωνία, και τονίζει ότι αυτό που τη φοβίζει περισσότερο είναι ότι οι Έλληνες «έχασαν τη δυνατότητα -όχι της ελπίδας, την οποία έχουν εναποθέσει στους ξένους- αλλά του οράματος», όπως λέει.
«Εγώ γνώρισα την κατοχή. Για να πάω στο σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα πεινασμένων ανθρώπων, τα οποία μάζευε ένα καροτσάκι του δήμου. Λοιπόν, όταν μου λένε ότι υπάρχει κρίση, γελώ», δηλώνει η επιφανής Ελληνίδα του εξωτερικού.
Η κ.Αρβελέρ αναφέρεται στο λουκέτο στην ΕΡΤ, ενώ σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα στην ελληνική πολιτική σκηνή, εκφράζει την εμπιστοσύνη της στον Κυριάκο Μητσοτάκη, σημειώνοντας ότι η αρχή πρέπει να γίνει από το Δημόσιο, εκφράζει την αισιοδοξία ότι Σαμαράς και Βενιζέλος θα τα καταφέρουν, ενώ δεν δηλώνει καθόλου αισιόδοξη, αν πάρει μεγάλα ποσοστά η Χρυσή Αυγή, τονίζοντας ότι κανείς Ευρωπαίος δεν γελάει με τη Χρυσή Αυγή.
Αναλυτικά η συνέντευξη της Ελένης Γλύκατζη Αρβελέρ:
«Το κέντρο Δελφών έγινε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για να μπορέσουν οι Ευρωπαίοι να κάνουν τα περίπτερά τους, όπως ήταν παλιά οι θησαυροί των Δελφών. Νόμιζε ο Καραμανλής ότι οι Ευρωπαίοι θα έχτιζαν τα παραρτήματά τους και θα γινόταν ένα ευρωπαϊκό σύμπλεγμα, το οποίο θα είχε την προβολή της Ευρώπης που δεν ξεχνάει ότι η βάση του πολιτισμού της είναι η Ελλάδα. Αυτό ήταν το σκεπτικό. Κανένας Ευρωπαίος δεν έκανε τίποτα. Έχουμε Ευρωπαίους μέσα στο συμβούλιο, αλλά η Ευρώπη δεν δίνει ούτε πεντάρα. Και όλα τα έξοδα είναι του ελληνικού δημοσίου, οπότε είμαστε κρατικοδίαιτοι και αυτό είναι κακό. Τους είπα, λοιπόν, "παιδιά, το μόνο που μπορεί να μας δώσει το κράτος είναι οι μισθοί σας, κομμένοι-ξεκομμένοι, αυτοί είναι. Όλα τα άλλα πρέπει να τα κάνουμε με δική μας προσπάθεια". Και λόγω τού ότι με ξέρουν κάπως οι Ευρωπαίοι, έρχονται στο συμπόσιο, χωρίς να τους πληρώσουμε, χωρίς να τους δώσουμε τα εισιτήρια, δε δίνουμε τίποτα, αλλά έχουμε ένα πρόγραμμα τέλειο. Εκείνη, η οποία μας βοήθησε πολύ, είναι η κ. Μενδώνη χάρη στο ΕΣΠΑ. Γιατί το ΕΣΠΑ Αττικής έδωσε τη δυνατότητα στο Κέντρο Δελφών να κάνει όλες τις εκδηλώσεις στην Ακρόπολη, τον Εθνικό Κήπο και το Ίδρυμα Κακογιάννη» λέει η κ. Αρβελέρ, μιλώντας για το έργο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δελφών και προσθέτει: «Το Κέντρο ανήκει στο Συμβούλιο της Ευρώπης, που δεν έχει χρήματα. Τα λεφτά τα έχει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ θα πρέπει κάποτε θα να γίνει κάτι, ίσως δεν έχω καιρό να το κάνω εγώ, αλλά πρέπει να γίνει, είναι να περάσει από το ΣτΕ στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Να είναι, δηλαδή, υπό την Ανδρούλα Βασιλείου, η οποία είναι υπεύθυνη σήμερα για τα πολιτιστικά. Αλλά εκείνο το οποίο νομίζω ότι είναι πολύ σοβαρό, είναι ότι το κέντρο των Δελφών έχει γίνει κέντρο και για την περιφέρεια. Δεν έρχονται να το παρακολουθήσουν μόνο από το εξωτερικό. Έρχονται και από την Άμφισσα, και από το Χρυσό, και από την Ιτέα κλπ. Το παρακολουθούν άνθρωποι, οι οποίοι δεν είχαν την δυνατότητα πριν να παρακολουθήσουν συμπόσια από ξένους, να ακούσουν μουσική, να δουν χορό. Αυτή η διείσδυση του Κέντρου είναι ένα από τα μεγάλα συν, όπως επίσης και η προσπάθεια που κάνουμε, να απευθυνθούμε στη νέα γενιά».
Αναφερόμενη στην εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, η κ. Αρβελέρ σημειώνει: «Αλλιώς μας βλέπει ένας καθηγητής πανεπιστημίου ή ένας φοιτητής κι αλλιώς ένας εργάτης, ο οποίος σου λέει, "γιατί εγώ να δουλεύω για τους Έλληνες;". Είχα πάρει ένα ταξί πρόσφατα στο Παρίσι και μου λέει ο ταξιτζής "κυρία Αρβελέρ, πρέπει να βοηθήσουμε τους Ισπανούς γιατί είναι εργατικοί, κάνουν ό,τι πρέπει, όχι σαν τους Έλληνες". "Για στάσου" τον κόβω. "Ξέχασα, είστε Ελληνίδα, αλλά δεν πειράζει αλήθεια λέω" μου λέει. Σε ένα μέρος του κόσμου, το οποίο δεν έχει να κάνει ούτε με τον χτεσινό πολιτισμό ούτε με τον αυριανό, αλλά έχει να κάνει με την καθημερινότητα, βγάζω το ψωμί μου, δεν το βγάζω, έχω οικογένεια, είμαι άνεργος, αυτοί σου λένε "φτάνει πια". Από την άλλη μεριά σου λένε "οι Έλληνες κάνουν ότι μπορούν και μας δώσανε τα φώτα τους στο παρελθόν". Το θέμα, πάντως, είναι ότι χάσαμε την αίγλη, ότι ήμασταν αυτοί οι οποίοι κάνανε την καλύτερη αντίσταση, αυτοί που γέννησαν τη δημοκρατία. Τώρα σου λένε "δώσατε, αλλά φτάνει πια"».
Όσο για τους ίδιους τους Έλληνες, εμφανίζεται ιδιαίτερα επικριτική. «Οι Έλληνες αυτή τη στιγμή πάνε με όποιον δίνει τα λεφτά. Είναι άσχημο αυτό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Θυμάμαι μία μέρα ταξίδευα με τον Ντελόρ και μου λέει "πες μου λίγα πράγματα για την Ελλάδα". "Είναι μία χώρα, όπου δεν είσαι άνθρωπος, είσαι πακέτο, το πακέτο Ντελόρ" του απάντησα. Η Ευρώπη δεν είναι μόνο τα χρήματα που δίνει. Η Ευρώπη έχει υποχρεώσεις, αλλά και εμείς έχουμε υποχρεώσεις απέναντί της. Αν ρωτήσεις έναν Έλληνα ποιες είναι οι υποχρεώσεις που έχουμε απέναντι στην Ευρώπη, δεν θα σου απαντήσει κανείς. Εκείνο που περιμένουμε είναι η Ευρώπη να μας ζήσει, να μας θρέψει, τα πακέτα Ντελόρ, το ΕΣΠΑ". Αυτό που με φοβίζει πολύ είναι ένα είδος αδράνειας. Νομίζεις ότι οι Έλληνες έχουν πάθει καθίζηση. Δεν υπάρχει ένα όραμα. Μνημόνιο-όχι μνημόνιο. Το μνημόνιο είναι όραμα; Τι θα πεις στα παιδιά; Όχι μνημόνιο, καλά, αλλά μετά; Λοιπόν, αυτό με φοβίζει πολύ περισσότερο απ’ όλα. Ότι έχασαν οι Έλληνες τη δυνατότητα -όχι της ελπίδας, την οποία έχουν εναποθέσει στους ξένους- αλλά του οράματος. Εγώ γνώρισα την κατοχή. Για να πάω στο σχολείο περνούσα πάνω από πτώματα πεινασμένων ανθρώπων, τα οποία μάζευε ένα καροτσάκι του δήμου. Λοιπόν, όταν μου λένε ότι υπάρχει κρίση, γελώ».
Αναλύοντας τα αίτια που φτάσαμε από τον «Έλληνα της αντίστασης» στον «Έλληνα - πακέτο Ντελόρ», η Ελληνίδα ακαδημαϊκός εξηγεί: «Νομίζω ότι φταίει η εμφυλιακή κρίση. Δεν πάψαμε ποτέ να είμαστε σε εμφύλιο πόλεμο. Δεν πάψαμε ποτέ να έχουμε αυτόν το διχασμό. Να σας πω ένα παράδειγμα. Είμαι πρόεδρος του διεθνούς ιδρύματος Σοστάκοβιτς, ο οποίος είναι ίσως ο μεγαλύτερος μουσικός της εποχής μας. Έχει κάνει την ενορχήστρωση του ύμνου του ΕΛΑΣ. Είπα να τη φέρω στην Ελλάδα και μου λένε: "Δεν μπορούμε να παίξουμε τον ύμνο του ΕΛΑΣ σε δημόσιο κτίριο". Αν μετά από 60 χρόνια έχουμε φτάσει εκεί, είναι γιατί τα έχουμε κουκουλώσει όλα. Δεν έχουμε κάνει -αυτό που λένε οι ψυχολόγοι- την περίοδο του πένθους. Δηλαδή, ουδέποτε δώσαμε στον εαυτό μας τον καιρό να σκεφτεί τα πράγματα με κάποια απόσταση και να κλάψει, ή να γελάσει, γι αυτά που έχει κάνει. Λοιπόν, από αυτή τη στιγμή και έπειτα, χωρίς παιδεία, με μία οικογένεια διαλυμένη, με ένα όραμα, το οποίο είναι μόνο το "τι θα έχω", δεν πάμε πουθενά. Κάποτε είπα κάτι και μου θύμωσε όλος ο κόσμος. Ότι περάσαμε από τα τσαρούχια στα Tod’s. Είναι μία ατάκα που όμως αν την αναλύσεις έχει αλήθεια. Από τις σκηνές της κατοχής φτάνουμε στο "πάρε δάνειο", "πάρε αυτοκίνητο", "πάρε και δεύτερο και τρίτο". Εγώ μόνο στην Ελλάδα βλέπω οικογένειες να έχουν δύο αυτοκίνητα, ένα μονό και ένα ζυγό».
Μιλώντας για την πορεία της Ευρώπης και για το αν κινδυνεύει από το αντιευρωπαϊκό κλίμα, που αναπτύσσεται, η κ. Αρβερέλ σημειώνει: «Η Ευρώπη ήταν ο χώρος, ο οποίος μονοπωλούσε την παγκόσμια ιστορία. Αυτό έπαψε. Η Ευρώπη δεν μονοπωλεί την παγκόσμια ιστορία, πράγμα που σημαίνει -κατά τους ιστορικούς- μία παρακμή, η οποία είναι οικονομική, πολιτιστική, δημογραφική και ηθική. Λοιπόν, διατείνομαι ότι η Ευρώπη έχοντας χάσει ακριβώς τον πρωτεύοντα ρόλο στην παγκόσμια ιστορία, μετακινήθηκε ο πρωταγωνιστής δυτικά, εννοώντας την Αμερική, αλλά και ανατολικά. Η Ευρώπη έχει γίνει ένας κεντρώος χώρος, χωρίς να είναι κεντρικός. Αλλού "παίζονται" τα πράγματα. Η Ευρώπη είχε μια δυνατότητα ίσως, να γίνει "μεσο -αντλάντικ". Δηλαδή, να είναι με την Αμερική το ίδιο πράγμα, άλλωστε η Αμερική δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα αποκύημα της Ευρώπης και θρησκευτικό και πολιτικό και εθνικό. Δηλαδή, θα μπορούσε να έχει τον Ατλαντικό ως κέντρο και να είναι Ευρώπη και Αμερική μαζί. Αυτό όμως χάθηκε, τέλειωσε, γιατί οι Αμερικανοί κοιτάνε πια από την άλλη μεριά. Κοιτάνε περισσότερο από τον Ειρηνικό και πέρα. Και από την άλλη έχουμε την άνοδο των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική). Οι BRICS είναι παγκόσμιοι τώρα, οπότε η Ευρώπη έχει καταντήσει ένα ακρωτήριο της Ασίας. Το τελευταίο ακρωτήριο της Ασίας. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να έχουν μια ευρωπαϊκή ταυτότητα, δηλαδή ευρωπαϊκό συμφέρον, κοινό συμφέρον, γιατί δεν υπάρχει πόλεμος μεταξύ αυτών που έχουν το ίδιο συμφέρον. Αν το καταλάβουν ότι έχουν συμφέρον να γίνουν ένα, τότε ίσως γίνουνε ένας από τους BRICS, να προσθέσουμε και ένα έψιλον. Αλλά αυτή τη στιγμή ο καθένας είναι για την πάρτη του. Η Ευρώπη, όμως, είναι το πρώτο πολιτικό μόρφωμα, το οποίο είναι πολυεθνικό χωρίς να είναι αποτέλεσμα στρατιωτικής επέμβασης. Από εκεί και πέρα αν οι Έλληνες γίνονται αντι-ευρωπαίοι, επειδή ακριβώς σταματάνε οι βοήθειες και έχουμε την τρόικα, αυτό είναι ελληνικό πρόβλημα και όχι ευρωπαϊκό. Αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει κάτι που με φοβίζει πολύ. Έγινε μια μεγάλη δημοσκόπηση από επίσημους οργανισμούς σε 35 κράτη. "Τι πιστεύουν οι νέοι και για ποιο πράγμα θα ήθελαν να πεθάνουν". Οι μόνοι οι οποίοι απάντησαν ότι θα θέλανε να πεθάνουν για την πατρίδα τους είναι οι Τούρκοι. Ούτε Γάλλοι, ούτε Άγγλοι, ούτε Έλληνες. Λοιπόν, αυτή η αποξένωση, όχι από τον πατριωτισμό, αλλά από ένα είδος υπερηφάνειας να κρατήσουμε αυτό μας δώσανε οι παππούδες μας, είναι πρόβλημα».
Δηλώνει ότι ο μεγάλος της φόβος για την Ελλάδα είναι η άνοδος της Χρυσής Αυγής. «Η "Χρυσή Αυγή" καλπάζει, όπως και η Χαμάς στην Παλαιστίνη. Είσαι μεγάλη γυναίκα, πας να πάρεις τις πέντε πεντάρες σου και σε περιμένει ο πεινασμένος μετανάστης να σου τις πάρει, σε παίρνει το αγόρι της Χρυσής Αυγής, σε πηγαίνει πιο κάτω, οπότε το λες στον εγγονό, στην κόρη, στον γιο. Δεν ήρθαν οι δικοί σου να σε πάνε και σε πήγε η "Χρυσή Αυγή". Oπότε να ψηφίσουμε "Χρυσή Αυγή", γιατί αυτοί θα πηγαίνουν στη θέση μας, αντί να παίρνουμε εμείς την γιαγιά την παίρνουν αυτοί. Δεν έχει εθνικό χαρακτήρα η "Χρυσή Αυγή", γιατί αν είχε θα είχε μια άλλη στάση απέναντι στο μεταναστευτικό κίνημα. Και αυτό είναι το μόνο πράγμα, που φοβίζει τους Ευρωπαίους. Δεν τους φοβίζει η οικονομική κρίση, άλλωστε όλοι περνάνε οικονομική κρίση, αλλά η "Χρυσή Αυγή" δεν θα περάσει στην Ευρώπη. Έχει καταντήσει η Ελλάδα να είναι ένα υπόδειγμα ρατσισμού για τους ξένους. Αν ρωτήσεις ποια είναι η πιο ρατσιστική χώρα στην Ευρώπη, θα σουν πουν αμέσως η Ελλάδα. Αλλά έχουν άδικο οι Ευρωπαίοι γιατί η Ελλάδα είναι η μόνη ανοιχτή χώρα. Είναι το πέρασμα όλων. Πάντως, αν δεις την παγκοσμιότητα στην καλή της εκδοχή, δεν υπάρχει πια ξένος».
Ερμηνεύοντας παλαιότερη δήλωσή της ότι «έχουμε χρόνο ως τον Σεπτέμβριο», τονίζει: «Είχα πει ότι έχουμε χρόνο ως τον Σεπτέμβριο, ως τις γερμανικές εκλογές να κάνουμε κάτι, γιατί υπάρχουν πολλές φωνές που λένε "γιατί να θρέφουμε τους Έλληνες; Στοιχίζουν 4.500 ευρώ για κάθε Ευρωπαίο". Σου λένε "κάντε και κάτι" κι εμείς δεν έχουμε κάνει κάτι μέχρι τώρα».
Κλείνοντας κ. Αρβελέρ εκφράζει την αισιοδοξία της για την πορεία της Ελλάδας και σχολιάζει το κλείσιμο της ΕΡΤ. «Ήταν τραγικό αυτό για τη χώρα προς τα έξω. Μαύρο στην ΕΡΤ. Με ρώτησαν οι Γάλλοι δημοσιογράφοι "τι έγινε" και τους είπα "δεν υπάρχει εθνικός αερομεταφορέας, δεν υπάρχει εθνική τηλεόραση, ε, μένει ο εθνικός ύμνος". Δεν έχουν κάνει μελέτη πουθενά, να πούνε είναι τόσοι, κοστίζουν τόσο, πρέπει γίνει αυτό. Είναι πράγματα να αρχίζει ο κακομοίρης, ο Μητσοτάκης, από την αρχή; Αν με ρωτούσες από πού να αρχίσουμε, θα σου έλεγα ότι αν ο Μητσοτάκης κάνει καλή δουλειά, νομίζω θα την κάνει, θα καταφέρουμε κάτι. Νομίζω ότι αν δεν τα καταφέρει αυτός, δεν θα τα καταφέρει κανένας. Είμαι αισιόδοξη. Νομίζω ότι οι δυο τους τώρα, Σαμαράς και Βενιζέλος, θα τα καταφέρουν, αλλά δεν θα είμαι αισιόδοξη αν η "Χρυσή Αυγή" πάρει μεγάλα ποσοστά. Εκεί, τα πράγματα θα δυσκολέψουνε, γιατί τότε οι Ευρωπαίοι θα πούνε "τώρα κάντε ό,τι θέλετε". Ακόμη και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει, γελάνε. Αλλά με τη "Χρυσή Αυγή" δεν γελάνε καθόλου».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Τρίτη 30 Ιουλίου 2013

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟ

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΝΔΟΥΙΣΜΟ

Σωτηρία χωρίς σωτήρα (α)Του Manfred Dworschak, Spiegel Nr.31, 29.7.13

Ερευνητές αποκαλύπτουν την πραγματική πηγή της ινδικής πνευματικότητας: οι υποτιθέμενες αρχαίες πνευματικές διδασκαλίες είναι επινόηση της μοντέρνας Δύσεως. Την γιόγκα ως γυμναστική ανέπτυξαν Ευρωπαίοι γυμναστές και bodybuilder.

Σικάγο, 11 Σεπτεμβρίου 1893. Χιλιάδες έχουν έρθει στο παγκόσμιο συμβούλιο των θρησκειών. Για πρώτη φορά συναντιούνται οι ακόλουθοι όλων των σημαντικών θεών στη γη. Για λίγες μέρες επικρατεί ανακωχή στον πόλεμο για τις ψυχές. Η πρώτη μέρα έχει σχεδόν τελειώσει, όταν ένας κομψός μοναχός βιάζεται να πάει στο αναλόγιο. Αντιπροσωπεύει τους ινδουιστές. Ο μοναχός από την Ινδία είναι ανήσυχος. Κανείς δεν τον είχε προσκαλέσει. Την νύχτα είχε περάσει σε ένα εμπορικό βαγόνι, γιατί δεν είχε αλλού να κοιμηθεί. Συμμαζεύεται και αρχίζει την ομιλία του. αιρετικοί και φανατικοί εξουσίασαν για πολύ καιρό τον κόσμο. Αντίθετα, η πίστη του διδάσκει τους ανθρώπους μια γενική ανεκτικότητα. Για ένα ινδουιστή, όλες οι θρησκείες είναι αληθινές. Όπως όλα τα ρεύματα καταλήγουν στην θάλασσα, έτσι και όλες οι θρησκείες καταλήγουν στον θεό.

Το κοινό πανηγυρίζει και χειροκροτά. Και οι άλλες θρησκείες φαίνονται ξαφνικά στενόμυαλες, φιλόνικες, χθεσινές. Αυτός ο ινδουιστής από την αποικία, όπου ευδοκιμεί το πιπέρι, τους κλέβει την παράσταση. Είναι γιος ενός πλούσιου δικηγόρου, και έχει δυτική μόρφωση. Το όνομα του είναι : Vivekananda.

Η ομιλία ήταν εντυπωσιακή. Παντού πια θέλουν οι άνθρωποι να ακούσουν, τι λέει ο Vivekananda. Διασχίζει τις ΗΠΑ, κάνει ομιλίες, τον προσκαλούν οι σύλλογοι σε βραδυνές συγκεντρώσεις. Για χρόνια θα ταξιδεύει. Αργότερα πάει και στην Ευρώπη. Είναι η ιεραποστολή της ζωής του.

Έτσι αρχίζει η καριέρα ενός ιστορικού σφάλματος, που επικρατεί μέχρι σήμερα: η πανάρχαια ινδική πνευματικότητα, που ο καθένας νομίζει ότι την ξέρει, δεν υπήρξε ποτέ.

Την ανακάλυψε ο Vivekananda.

Αυτό ισχυρίζεται ο Peter van der Veer, διευθυντής του Max-Planck-Institut για την διερεύνηση πολυθρησκευτικών και πολυεθνικών κοινωνιών, στην πόλη Göttingen. Για χρόνια διερευνά ο ανθρωπολόγος αυτός, το ερώτημα: πως έγινε και η Δύση μαγεύτηκε μόνιμα από τις ασιατικές σοφίες; Στην μελέτη του αυτή συνάντησε μια εκπληκτική ιστορία εσφαλμένης γνώσης.

Ο Vivekananda ήξερε τι ήθελαν να ακούσουν οι άνθρωποι. Η Ινδία έχει ένα δώρο για τον κόσμο, κήρυττε όπου έφτανε: πνευματικό πλούτο, πνευματικότητα άφθονη! Ακριβώς εκείνα τα αγαθά που έλειπαν από την άψυχη πια Δύση.

Ο περιφερόμενος μοναχός αποσιώπησε βέβαια μερικά όχι και τόσο όμορφα, που για τον κοινό ινδουιστή ήταν αγαπητά και άγια: πρώτα απ’ όλα την θεά Κάλι, που με την γλώσσα έξω πατά πάνω στον θεό Σίβα, και στον λαιμό φοράει ένα περιδέραιο από κεφάλια ανθρώπων. Ο van der Veer λέει: «οι σύγχρονοι του Vivekananda στην Δύση θα το έβρισκαν αποκρουστικό».

Και οι άλλοι ινδικοί θεοί, με προβοσκίδες ελεφάντων και κεφάλια πιθήκων, ήταν για τον Vivekananda μη παρουσιάσιμοι. Τους αγνόησε όπως κάνει κάποιος με συγγενείς για τους οποίους ντρέπεται. Δεν είπε επίσης τίποτα για τους μαλλιαρούς γιόγκι της πατρίδας του, που ισχυρίζονταν ότι ζουν μόνο από τον αέρα ή ότι μπορούν να πετούν με την δύναμη της σκέψης.

Αντί αυτού, ο Vivekananda δημιούργησε μια αιθερικά καθαρή πνευματικότητα, η οποία υπήρχε μόνο στην φαντασία του: ένα προϊόν, ειδικά κατασκευασμένο για το Σικάγο, για την Δύση. Ο ενθουσιασμός του κοινού του τον δικαίωσε.

Αυτό που σήμερα θεωρούμε ασιατική πνευματικότητα, είναι κυρίως έργο του Vivekananda, λέει ο ανθρωπολόγος van der Veer. Στην αγορά των κοσμοθεωριών, ο μοναχός από την Καλκούτα ήταν ιδιοφυΐα για τις εξαγωγές. Η επινόηση του πέτυχε τόσο καίρια την ανάγκη της εποχής, που τον κατέστησε μορφή-κλειδί του δυτικού μοντερνισμού.

Την εποχή εκείνη, οι άνθρωποι σε όλη την Ευρώπη ζητούσαν μια εναλλακτική για την κυρίαρχη θρησκεία. Η Χριστιανική Εκκλησία ήταν γι’ αυτούς δογματική, άχαρη και μπλεγμένη με τις κοσμικές δυνάμεις. Στην θέση του παραδεδομένου οικοδομήματος της πίστης, εξαπλωνόταν η μοντέρνα επιστήμη: διανοητική, ενδιαφερόταν μόνο για το αποδείξιμο, για πολλούς πολύ ψυχρή. Όποιος δεν ήθελε να μείνει χωρίς ανώτερο νόημα, υπέφερε λόγω ενός κενού.

Η Ινδία προσφέρθηκε να γεμίσει το κενό αυτό. Η μακρινή υποείπηρος αντιπροσώπευε το εντελώς διαφορετικό. Μεταξύ των διανοουμένων ήταν της μόδας να μαθαίνουν σανσκριτικά. Ρομαντικά πνεύματα όπως οι αδελφοί Schlegel, την θαύμαζαν, αλλά και νηφάλιοι διαφωτιστές, όπως ο μεταρρυθμιστής του εκπαιδευτικού συστήματος Wilhelm von Humboldt.

Το στοιχείο της ινδουιστικής θρησκείας, που προσέλκυε κατά κύριο λόγο, ήταν η δυνατότητα σωτηρίας εδώ και τώρα, και μάλιστα χωρίς σωτήρα. «Αυτή ήταν η μεγαλύτερη υπόσχεση του ινδουισμού», λέει ο van der Veer. «Μπορείς να γίνεις άλλος άνθρωπος πειραματιζόμενος με το σώμα σου».

Οι ιεροί γιόγκι και φακίρηδες, έδειξαν τι είναι δυνατόν να κάνει κανείς με το σώμα. Ο Vivekananda ήξερε τι εντύπωση προκαλούσαν στη Δύση, αυτοί οι καλλιτέχνες της εγκράτειας. Γνώριζε όμως και την ινδική πραγματικότητα. Οι ασκητές συχνά τσάντιζαν τους συμπατριώτες τους: άγιοι άχρηστοι, που αποκλειστικά με τα χρήματα της κοινωνίας, είχαν την δυνατότητα να αφιερωθούν στην απελευθέρωση τους από τα κοσμικά. Την ενοχλητική τους ζητιανιά θεωρούσαν πολλοί ως μάστιγα. Δεν ήταν όμως ενδεδειγμένο να τα βάλεις μαζί τους. Γιατί οι γιόγκι, με τις τεχνικές αναπνοής και τον έλεγχο του σώματος, είχαν μεγάλη δύναμη στην πάλη.

Η άσκηση έχει τις ρίζες της στην υπηρεσία στον πόλεμο, την προετοιμασία για την μάχη. Για αιώνες υπηρετούσαν οι Ινδοί ασκητές τους άρχοντες του κόσμου. Φύλαγαν τους εμπορικούς δρόμους από τις επιθέσεις ληστρικών καστών. Υπηρετούσαν και ως πολεμιστές για τους τοπικούς βασιλείς. Γυμνοί ή ελαφρώς περιζωσμένοι, πήγαιναν στις μάχες, προκαλούσαν τρόμο λόγω της αφοβίας τους. Ως όπλα είχαν συχνά μόνο τα μπαστούνια τους. Πολλοί όμως είχαν ρόπαλα, τρίαινες ή μασιές.

Οι πολεμόχαροι ασκητές ήταν αυστηρά οργανωμένοι σε ειδικά συντάγματα, των οποίων ηγούνταν οι πνευματικοί τους επικεφαλείς. Σε περίπτωση ανάγκης σχημάτιζαν ολόκληρους στρατούς. Σε καιρούς ειρήνης σχημάτιζαν συχνά ληστοσυμμορίες.

Όταν οι Βρετανοί αποικιοκράτες κατέλαβαν την Ινδία, αφόπλισαν τους περιφερόμενους παραστρατιωτικούς μαχητές. Πολλοί ασκητές έγιναν αξιοθέατα. Πόζαραν πασαλειμμένοι με στάχτη φορώντας βαριές αλυσίδες, στέκονταν για ώρες πάνω στο κεφάλι τους ή έκαναν σαν φίδια κόμπους με το σώμα τους. Ταξιδιώτες περιγράφουν με αηδία άνδρες που κρατούσαν τις γροθιές τους κλειστές για τόσο πολύ καιρό, ώστε τα νύχια μεγάλωναν μέσα στο κρέας των χεριών τους.

Για τον μοντέρνο Ινδό της μεσαίας τάξης, αυτοί οι σαλτιμπάγκοι ήταν το σύμβολο της παλιάς, οπισθοδρομικής Ινδίας. Ο Swami Vivekananda το έβλεπε επίσης έτσι: ούτε μια παράδοση για την οποία θα μπορούσε να περηφανευτεί η ταπεινωμένη χώρα. Ακόμα και ο δάσκαλος του, ο διάσημος γκουρού Ramakrishna, ήταν μόνο υπό περιορισμούς κατάλληλος για το εθνικό ξύπνημα.

Αυτός ο Ramakrishna, ένας αμόρφωτος άνθρωπος από την Βεγγάλη, ζούσε ως απλώς ιερέας σε ένα ναό της τρομακτικής θεάς Κάλι, στις όχθες του Γάγγη ποταμού. Σχεδόν καθημερινά περνούσε ώρες ολόκληρες σε έκσταση, κατειλημμένος από την Κάλι, όπως ισχυριζόταν.

«Ο μορφωμένος και αστός Vivekananda δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει σε αυτό τον κόσμο», λέει ο van der Veer. «Αυτό που εν τέλει δημιούργησε, ήταν κάτι νέο, πολύ απομακρυσμένο από τον δάσκαλο του».

Ο Vivekananda κατήργησε τους θεούς, τα πολύπλοκα τελετουργικά, την υπηρεσία στον ναό. Αυτό που είχε μείνει ήταν κάτι λίγο παραπάνω από την τέχνη του διαλογισμού. Ως σκελετός του συστήματος μπήκε η νέα διδασκαλία για την γιόγκα.

Μέχρι τότε, η γιόγκα ήταν ένας σωρός κάποιων ασκήσεων που οδηγούσαν στην σωτηρία. Κάθε ναός μπορούσε να έχει διαφορετικές ασκήσεις. Ο Vivekananda έφτιαξε από αυτό μια καθαρή μέθοδο, την οποία μπορούσαν να καταλάβουν και οι πελάτες από την Δύση. Ο στόχος του ήταν μια διαφωτισμένη γιόγκα, χρήσιμη και υγιεινή, διανοητικά ισάξια της Δύσης. «Ο Vivekananda θεώρησε την γιόγκα ως την ινδική επιστήμη της ανώτερης συνειδητότητας, ένα είδος πνευματικότητα light», επισημαίνει ο van der Veer.

Συνεχίζεται

Αμέθυστος

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Η φούσκα της τέχνης και η Art Athina.


Η φούσκα της τέχνης και η Art Athina

21 Φεβρουαρίου, 2013-Δημοσιεύθηκε από"Grecus" Anonymous
artaathina


Read more: http://rizopoulospost.com/h-fouska-tis-texnis-h-art-athina/#ixzz2aCDaBTXc
Follow us: @RizopoulosPost on Twitter |RizopoulosPost on Facebook




Μπορεί η Διεθνής Έκθεση Art Athina να έχει προικοδοτηθεί με 480.000 ευρώ από το ΕΣΠΑ για την περίοδο 2013-2014, μπορεί να έχει ήδη εξασφαλίσει 80 συμμετοχές από ελληνικές γκαλερί για φέτος (αλλά καμία ακόμη ξένη), μπορεί να έρθουν σημαντικές προσωπικότητες για να μιλήσουν στα «Συμπόσια», μπορεί η οργάνωση και οι παράλληλες εκδηλώσεις να προαλείφονται για τις καλύτερες που έχουν γίνει μέχρι τώρα, μπορεί το ενδιαφέρον των ξένων να είναι μεγάλο για να δουν την «τέχνη της κρίσης» από κοντά, αλλά οι Έλληνες συλλέκτες είναι…άφαντοι.
Το παραδέχεται σε συνέντευξή της στο «Βήμα» η Γιάννα Γραμματοπούλου, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης, που, μαζί με τη Euromare, έχει αναλάβει τη διοργάνωση της εφετινής foire υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού. Λέει μάλιστα επί λέξη δύο πράγματα: Πρώτον ότι «θα είναι δύσκολο να πάει καλά το εμπορικό κομμάτι της έκθεσης, αλλά είναι σημαντικό να δείξουμε ότι είμαστε παρόντες σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία» και δεύτερον ότι «καιρός είναι να βοηθήσουν την Ελλάδα και οι συλλέκτες, για μια φορά πιο απλόχερα. Πιστεύω ότι οι έλληνες συλλέκτες αγγίζουν τα όρια του επαρχιωτισμού όταν ξοδεύουν χρήματα σε ξένες καλλιτεχνικές επενδύσεις, που είναι πιο αποδοτικές, και αγνοούν εντελώς την ελληνική τέχνη. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός συλλέκτη που χρηματοδοτεί δύο πολύ μεγάλα ιδρύματα στην Αγγλία με ιδιαίτερα γενναιόδωρο τρόπο αλλά δεν βοηθά την ελληνική τέχνη».
Τα συμπεράσματα είναι πολλά. Κατ΄αρχήν είναι σαφές ότι η «φούσκα της τέχνης» που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της γκλαμουριάς κατά την επέλαση των νεόπλουτων την τελευταία 15ετία έχει σκάσει. Γιατί οι νεόπλουτοι και τα εισοδήματά τους, ειδικά τα μη δηλωμένα, είναι στο στόχαστρο του ΣΔΟΕ και βεβαίως, γιατί το μαύρο χρήμα που χρηματοδότησε την ελληνική καλλιτεχνική «άνθιση» μαράθηκε. Δεύτερον, η «καλλιτεχνία» αποτέλεσε για πολλούς πλυντήριο εύκολου χρήματος. Υπάρχουν γραφεία που είναι μικρά ιδιωτικά μουσεία με τους τοίχους φορτωμένους με εντυπωσιακές ασχήμιες. Το τι πουλήθηκε στους άσχετους, δεν περιγράφεται. Και φυσικά, όταν κατάλαβαν και οι ξένοι για το πάρτι που γινόταν στην Ελλάδα πλάκωσαν και ξεφόρτωσαν ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Με δυο λόγια, η τέχνη –αν υπάρχει- πρέπει να καθαρίσει από τα σκουπίδια την αυλή της. Κι αυτό αμφιβάλλω αν μπορεί να το κάνει η Art Athina.


Read more: http://rizopoulospost.com/h-fouska-tis-texnis-h-art-athina/#ixzz2aCCnFskR
Follow us: @RizopoulosPost on Twitter | RizopoulosPost on Facebook

Πάτρα: Πολίτες αφήνουν τρόφιμα δίπλα από σκουπίδια



Συγκινητικές σκηνές εκτυλίσσονται καθημερινά στους δρόμους του κέντρου αλλά και των συνοικιών της Πάτρας, με αρκετούς πολίτες, παρά και την προσωπική τους φτώχεια, να μην ξεχνούν όσους ψάχνουν για φαγώσιμα μέσα στα σκουπίδια. 
 
Όπως φαίνεται στη φωτογραφία που τράβηξε το thebest.gr, κάτοικοι της αχαϊκής πρωτεύουσας κρεμούν σακούλες με τρόφιμα κοντά σε κάδους απορριμμάτων προκειμένου να τις δουν όσοι ψάχνουν για φαγητό.
 
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η σακούλα ήταν γεμάτη με ψωμί, όπως πληροφορείται όμως το thebest.gr, σε άλλες περιοχές, πολίτες αφήνουν κουτιά με γάλατα εβαπορέ που δεν θέλουν ψυγείο, ακόμα και κονσέρβες. 
 
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Φτωχοί, όχι Κτήνη


Φτωχοί, όχι Κτήνη
Ποιος κυβερνά αυτόν τον κόσμο;

Ο απαίδευτος νους.

Ο απαίδευτος νους; Είναι ο πλούσιος; Είναι ο αμόρφωτος; Είναι ο..;

Είναι ο απαίδευτος νους.

Τι εννοείς; Τι σημαίνει αυτό;

Ο απαίδευτος νους άγεται και φέρεται. Γίνεται έρμαιο της συγκυρίας. Γίνεται αυτό που συμβαίνει- και τίποτα άλλο.


Ο απαίδευτος νους προσκολλάται πάντοτε στον εκάστοτε Δυνατό. Είναι μια αυτόματη, αντανακλαστική κίνηση.

Ο απαίδευτος νους δέχεται τη δωροδοκία, την εύνοια, την υπεροπτική ανοχή του Δυνατού. Μια δουλειά, λίγα χρήματα, ένα αντάλλαγμα. Θα δεχτεί να βελτιώσει πρόσκαιρα τη θέση του και θα επιτρέψει στον βασιλιά, τον κυβερνήτη, τον πρωθυπουργό να συντηρήσει το εκάστοτε διεφθαρμένο καθεστώς του.

Ο απαίδευτος νους επιτρέπει την αθλιότητα, όσο εκείνη λειτουργεί υπέρ του. Με τον καιρό θα καμαρώσει κρυφά τη δύναμη της Εξουσίας και τη βαρβαρότητα που την συντηρεί. Όταν ο Δυνατός δεν έχει πια τα μέσα- το χρήμα και την επιρροή- για να τον κρατήσει πιστό, τότε αμέσως στρέφεται στον επόμενο Δυνατό. Σβήνει ξαφνικά με απαξία τη συμμετοχή και την ανοχή του στο θλιβερό παρελθόν. Γίνεται με θρασύτητα ο πιο σκληρός πολέμιος του παλαιού κι ο πιο πιστά οργισμένος ακόλουθος του καινούριου Δυνατού. Και παράλληλα με αυτόν τον φαύλο κύκλο της εξουσίας και τα σερνόμενα πλήθη του, ο απαίδευτος νους πάντοτε εντοπίζει τον αδύναμο.

Ο απαίδευτος νους συντρίβει τον αδύναμο. Ο πλούσιος τον φτωχό. Ο φτωχός τον ακόμα πιο φτωχό. Ο πιο φτωχός τον παρία. Ο παρίας τον ανέγγιχτο («the untouchables», η έσχατη κάστα στην Ινδία). Συχνά οι εξαθλιωμένοι γίνονται ακόμα πιο σκληροί απ’ τους βασανιστές τους – έτσι η Αδικία διαιωνίζεται.

Ο απαίδευτος νους πιστεύει. Ο θεός του είναι η Ισχύς. Αυτή είναι η ιερή του δύναμη. Μόνο αυτή μπορεί να αντιληφθεί. Μπορεί να περιφέρει λεκτικά έννοιες όπως η Αγάπη και η Ελευθερία, να τις περιγράφει, να τις κορνιζάρει με μεγάλα γράμματα, αλλά ποτέ δεν τις ενσωματώνει χωρίς αντάλλαγμα στη μικρή ζωή του. Μόνο μέσα στην επιφάνεια του συγκριτικού βαθμού βρίσκει νόημα. «Είμαι πιο καλός. Ο θεός μου είναι πιο καλός. Είμαι ανώτερος».

Ο απαίδευτος νους δεν ξαγρυπνά τις νύχτες. «Πώς έζησα σήμερα; Τι έκανα; Τι δεν έκανα;» «Μήπως αδίκησα κάποιον; Μήπως τον πόνεσα;». Δεν αναρωτιέται. Γιατί ο απαίδευτος νους είναι πάντοτε αδικημένος. Θιγμένος. Κι ,επομένως, πάντοτε δικαιολογημένος. Αυτός είναι ο αγαπημένος του ρόλος.

Ο απαίδευτος νους δηλώνει απερίφραστα και μεγαλόφωνα την ύπαρξη του. Είναι η παράλογη προβολή του πλούτου του, είναι η μίζερη προβολή της ατυχίας του, είναι η αλαζονική προβολή της τιμιότητάς του, της ηθικής του ανωτερότητας.

Ο απαίδευτος νους φοβάται. Φοβάται το Άγνωστο – δηλαδή τα πάντα. Δεν μπορεί να δώσει εξήγηση, δεν έχει την πνευματική ζωή που θα γαληνέψει την άγνοιά του. Κι έτσι αρχετυπικά μετατρέπει το Άγνωστο σε καλό ή κακό θεό, σε δαίμονα ή προστάτη. Τελικά φοβάται και τα δυο.

Ο απαίδευτος νους δεν διστάζει ν’ αφεθεί στα πιο βάρβαρα ένστικτά του – γιατί είναι ό,τι πιο εύκολο μπορεί να κάνει. Η κάθε εποχή θα του δώσει συνθήματα/ επιχειρήματα για κάθε άθλιο εαυτό του.

Ο απαίδευτος νους πηγαίνει στο Σχολείο, στο Πανεπιστήμιο, λαμβάνει τις πληροφορίες της εποχής του, διαβάζει, αποκτά πείρα, διδάσκει. Αλλά ποτέ δεν διδάσκεται.

Ο απαίδευτος νους ακολουθεί τυφλά την Αυθεντία του καιρού του. Συχνά ταυτίζει τον εαυτό του με την Αυθεντία.

Ο απαίδευτος νους ξέρει. Κατέχει την αλήθεια. Την Απόλυτη Αλήθεια. Δημιουργεί ένα σύννεφο, ένα νεφέλωμα ιδεοληψιών, προκαταλήψεων, στερεοτύπων κι απαράβατων κανόνων. Κρέμεται με υστερία πάνω απ’ το σύννεφο αυτό και πιστεύει πως τον σηκώνει ψηλά, πως μαζί πηγαίνουν βόλτα πάνω απ’ τις ζωές των άλλων πλασμάτων. Νιώθει θεός τους για μια μέρα – για μια ζωή. Πάνω στο σύννεφο κάνει περίεργες κινήσεις με το σώμα και τα χέρια του, λατρεύει ξύλα, χρυσάφια ,υφάσματα και ρούχα, φτιάχνει τελετές και καταναγκασμούς, αλλά αδυνατεί να πει μια καλημέρα – και να την εννοεί.

Ο απαίδευτος νους ζει μέσα μια διαρκή σύγχυση. Η Σύγχυση σημαίνει πάντοτε Σύγκρουση.

Ο απαίδευτος νους ζει μέσα σε μια διαρκή αντίφαση. Πολεμά στο όνομα της Ειρήνης, Σκοτώνει στο όνομα της Ζωής, Πονά στο όνομα της Αγάπης, Σκλαβώνει στο όνομα της Ελευθερίας, Αδικεί στο όνομα της Δικαιοσύνης, Παρανομεί στο όνομα του Νόμου, Καταστρέφει στο όνομα της Ύπαρξης.

Ο απαίδευτος νους έχει ως σημείο αναφοράς τους εχθρούς. Τους φαντάζεται, τους δημιουργεί, τους ελκύει.

Ο απαίδευτος νους ζει μέσα απ’ τους άλλους. Παραμονεύει. Χάνει χρόνο, απ τον ελάχιστο που διαθέτει στην ενσαρκωμένη ζωή του, για να ασχοληθεί με τα πλάσματα που πιστεύει πως κλέβουν κάτι από τον ζωτικό του χώρο. Δεν αντέχει τη μοναξιά της περισυλλογής. Δεν εμβαθύνει.

Ο απαίδευτος νους είναι ο Δικτάτορας. Του κράτους του, της ομάδας του, της οικογένειας, των παιδιών, των συντρόφων του, των φίλων, της καθημερινότητας.

Ο απαίδευτος νους κρίνει, δεν δημιουργεί.

Ο απαίδευτος νους δεν ζει στο παρόν. Θα στοιχημάτιζε και τη ζωή του για το τι έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια, έχει τη βεβαιότητα για το τι πρόκειται να συμβεί. Αλλά στην πραγματικότητα δεν ξέρει τίποτα για το Τώρα.

Ο απαίδευτος νους δεν αναγνωρίζει το ταλέντο, την ομορφιά των άλλων.

Ο απαίδευτος νους δημιουργεί τη γραφειοκρατία. Αγαπά τους τύπους, γιατί δεν απαιτούν βαθύτερη αντίληψη της ζωής, δεν ζητούν κάποια πνευματική διαδρομή, είναι ευκόλως αναγνώσιμοι. Υπάρχουν εκεί, αμετακίνητα παρόντες, ένα έτοιμο εγχειρίδιο.

Ο απαίδευτος νους στηρίζει με τη σιωπή του κάθε φαύλο καθεστώς. Καταστρέφει με το θόρυβό του κάθε δημοκρατία. Γιατί ο λόγος του δεν είναι ποτέ απόσταγμα σκέψης. Βιάζεται να σωπάσει ή να επιβάλει τον λόγο του. Ο απαίδευτος νους είναι ανυπόμονος. Δεν έχει τον αυθορμητισμό ενός παιδιού, τη λαχτάρα του ερωτευμένου. Δεν κατανοεί τη στωικότητα, την καρτερικότητα, την αξία του λόγου και τη σοφία της σιωπής. Ζει σπασμωδικά, ακριβώς όπως σκέφτεται.

Ο απαίδευτος νους δεν έχει καμία εσωτερική ευγένεια. Ο αληθινά ευγενής άνθρωπος φαίνεται μόνο από τους τρόπους του απέναντι σε εκείνους, τους οποίους δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη.

Ο απαίδευτος νους δεν έχει χιούμορ. Λέει αστεία, γίνεται εύθυμος, σκωπτικός, πικρόχολος και χαιρέκακος. Αλλά δεν επιτρέπει να αγγίξει κανείς – ούτε λεκτικά- την κοσμοθεωρία του.

Ο απαίδευτος νους συγχωρεί τον εαυτό του. Όχι τους άλλους.

Ο απαίδευτος νους μπορεί να είναι μορφωμένος, σοβαρός, καλοντυμένος, να κατέχει φήμη κι αξιώματα, δύναμη, επιρροή και πλούτο. Ο απαίδευτος νους μπορεί να είναι αμόρφωτος, κακοντυμένος, χωρίς κοινωνική θέση κι αξιώματα. Σχηματίζει ομάδες , φράξιες, παρατάξεις, στρατούς, διαχωρισμούς. Οι περισσότερες εποχές της ανθρώπινης ιστορίας ευνοούν τον απαίδευτο νου. Γιατί εκείνος βρίσκει πάντοτε το κατάλληλο έδαφος μέσα στις αυστηρές δομές, στις έτοιμες απαντήσεις, σε ιδεολογικά κατασκευάσματα και θρησκείες. Ο απαίδευτος νους είναι υπάκουος – ή οργανωμένα, κατόπιν προσταγής, ανυπάκουος. Ψάχνει πάντοτε για την πιο ασφαλή φυλακή και τη βαφτίζει ζωή του.

Ο απαίδευτος νους δεν ξέρει τι είναι η καλοσύνη ή η αγάπη άνευ όρων. Δε θα άντεχε ποτέ μια τέτοια αναρχία.

Ο απαίδευτος νους δεν αντέχει τα πλούτη του – γίνεται άπληστος.
Ο απαίδευτος νους δεν αντέχει τη φτώχια του – γίνεται κτήνος.

Πηγή

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ


Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ


Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τίς εὐχές τοῦ Γέροντα θά ποῦμε λίγα λόγια γι' αὐτό τό τεράστιο θέμα πού εἶναι θά λέγαμε, ΤΟ ΘΕΜΑ, ἀφοῦ ἀφορᾶ στή ζωή μας σάν χριστιανῶν. 


Πνευματική ζωή εἶναι ὅλα ὅσα κάνουμε, συνεργαζόμενοι μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, γιά νά πετύχουμε τόν σκοπό τῆς ὕπαρξής μας πού εἶναι ἡ θέωση.

Ό άγιος Μάξιμος ό Ομολογητής ομιλεί για τις τρεις βαθμίδες της πνευματικής ζωής, που τις ονομάζει «πρακτική φιλοσοφία» ή πράξη, «φυσική θεωρία» η απλώς θεωρία και «μυστική Θεολογία» ή απλώς Θεολογία. Ό ασκητής διέρχεται από τις τρεις αυτές βαθμίδες της πνευματικής ζωής και καθίσταται πραγματικός και αυθεντικός Θεολόγος. Μάλιστα, διδάσκει ότι ή πρακτική φιλοσοφία είναι ή κάθαρση της καρδιάς από την ηδονή και την οδύνη, ή φυσική θεωρία είναι ή κάθαρση του νου από την λήθη και την άγνοια, οπότε ό νους είναι καθαρός και έχει αέναη μνήμη του Θεού και ή μυστική Θεολογία είναι ή κάθαρση της καρδιάς και από αυτές ακόμη τις φαντασίες, οπότε ό νους είναι εντελώς ανίδεος, ασχημάτιστος και αφάνταστος και έτσι καθίσταται ικανός για την γνώση και εμπειρία του Θεού.

Από το βιβλίο «Πνευματική αφύπνιση»
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ 

ΛΟΓΟΙ Β’
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

"Στην Ελλάδα επιβιώνουν με φιλανθρωπία" - Ρεπορτάζ σοκ από το BBC



Σχεδόν μισή ώρα αφιέρωσε το BBC σε εκπομπή του για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα λόγω της οικονομικής κρίσης και των αλόγιστων περικοπών. Το ρεπορτάζ  της απεσταλμένης του BBC επικεντρώθηκε κυρίως στο τεράστιο πρόβλημα της ιατρικής περίθαλψης που αντιμετωπίζουν εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες στην χώρα.

Δείτε πως περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα. Το ρεπορτάζ είναι υποτιτλισμένο.


  

http://www.onalert.gr/stories/stin-ellada-epivionoun-me-filanthropia-bbc

ΝΑΖΙ: Η ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ. ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ(VIDEO)


Συντάχθηκε απο τον/την Makelaris Στις .
nazi
Είναι ένα ντοκιμαντέρ για το πώς ο Αδόλφος Χίτλερ και το ναζιστικό καθεστώς έκανε χρήση του αρχαίου μυστικισμού και του αποκρυφισμού για να κερδίσει τον πόλεμο.
Οι Ναζί χρησιμοποίησαν επίσης απόκρυφες τεχνικές ελέγχου του μυαλού για να κάνουν πλύση εγκεφάλου στους Γερμανούς. Αστρολογία, Μετενσάρκωση, μια νέα θρησκεία του αίματος.
Σε αυτό το Ντοκιμαντέρ αποτυπώνεται μια συναρπαστική ματιά σε πρόσφατα ιστορικά γεγονότα, για να ανακαλύψουν πως οι Ναζιστικές πεποιθήσεις βασίζονταν σε μια διαστροφή των αρχαίων μύθων, παγανιστικές παραδόσεις και τον αποκρυφισμό.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΒΓΑΛΑΝ...ΡΟΔΕΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ & ΤΩΝ ΔΩΣΙΛΟΓΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ


Συντάχθηκε απο τον/την Dikaiofilax Στις .
troxospita-camping
Στην Ελλάδα της ανέχειας και της εξαθλίωσης, γεννιούνται οι πρώτες φαβέλες από οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες. Άνθρωποι που δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να καταβάλουν ούτε το ενοίκιο ενός μικρού διαμερίσματος ή το χαράτσι του σπιτιού τους, να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ αλλά και το πετρέλαιο, εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και ζουν μόνιμα πια σε τροχόσπιτα ή σκηνές σε οργανωμένα κάμπινγκ της Αττικής και της περιφέρειας που λειτουργούν ολόκληρο τον χρόνο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ιδιοκτήτες τροχόσπιτων, οι οποίοι τις καλές εποχές τα χρησιμοποιούσαν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές ταξιδεύοντας στην Ελλάδα.
Σήμερα, τα τροχόσπιτα των 7 τ.μ. είναι το μοναδικό τους σπίτι. Στη Νέα Κηφισιά, στη Νέα Μάκρη, στην Κινέττα, αλλά και σε πολλές ακόμη περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα, τα κάμπινγκ που λειτουργούν όλο τον χρόνο έχουν μετατραπεί σε σύγχρονες φαβέλες και φιλοξενούν, με ελάχιστο κόστος, άνεργους πολίτες αλλά και χαμηλόμισθους οικογενειάρχες που παλεύουν για την επιβίωση. Πρώην ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, δημόσιοι υπάλληλοι, υψηλόβαθμοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά, αλλά και γυναίκες με παιδιά κατέφυγαν στα κάμπινγκ για να μη βρεθούν στον δρόμο. Τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονται αντιμέτωποι με τις υψηλές θερμοκρασίες και τον χειμώνα η διαβίωση γίνεται πιο δύσκολη, με τα λασπόνερα στην είσοδο του «σπιτιού» τους και το κρύο να αποτελούν γι' αυτούς καθημερινότητα. Το ετήσιο κόστος της ενοικίασης του χώρου δεν ξεπερνάει τα 1.600 ευρώ. Το εσωτερικό ενός τροχόσπιτου περιλαμβάνει ένα μονό ή διπλό κρεβάτι, ένα WC, μια μικρή κουζίνα με γκάζι και μικρούς αποθηκευτικούς χώρους.
Στην είσοδο του τροχόσπιτου οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ενσωματώσει μια μεγάλη σκηνή η οποία είναι προέκταση του τροχόσπιτου προκειμένου να τοποθετήσουν ένα μικρό τραπέζι και δυο-τρεις καρέκλες. Το δάπεδο στο μικρό τους σαλονάκι είναι στρωμένο από πλακάκια ή τσιμέντο. Σήμερα, οι οικογένειες που ζουν μόνιμα σε κάμπινγκ ξεπερνούν τις τριακόσιες και, όπως τονίζουν οι ιδιοκτήτες των χώρων κάμπινγκ, ο αριθμός εκείνων που επιλέγουν να μείνουν μόνιμα στους χώρους κατασκήνωσης αυξάνεται κάθε μήνα! Εκείνοι που έχουν δικό τους τροχόσπιτο μπορούν να μεταφερθούν άμεσα, ενώ κάποιοι που δεν διαθέτουν, νοικιάζουν και το μετατρέπουν σε σπίτι. Σύμφωνα με την κυρία Βάνα Χιώτη, ιδιοκτήτρια του κάμπινγκ «Γλάρος» στην Κινέττα, «τα τελευταία δύο χρόνια 45 οικογένειες ζουν μόνιμα στο κάμπινγκ.
Ελάχιστοι από αυτούς που κάνουν λίγα μεροκάματα τον μήνα στην Αθήνα φεύγουν για δυο-τρεις μέρες και μετά επιστρέφουν και πάλι εδώ. Στο σπίτι τους». Ο κ. Γιώργος Βιδάλης, ιδιοκτήτης κάμπινγκ στη Νέα Κηφισιά, αναφέρει ότι όλο και περισσότερες οικογένειες απευθύνονται στο κάμπινγκ προκειμένου να μάθουν πληροφορίες για τη διαμονή τους σε αυτό. «Κάθε μέρα χτυπάει το τηλέφωνο από οικογενειάρχες που ζητούν να μάθουν πληροφορίες για το κάμπινγκ. Δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, όπως μας λένε, και θέλουν να μάθουν το κόστος και τις παροχές του κάμπινγκ». Η κυρία Αλεξάνδρα Κορωναίου, κοινωνιολόγος, λέει ότι «οι φαβέλες είναι παραγκουπόλεις οι οποίες εμφανίζονται από τη μάζα φτωχών ανθρώπων σε φτωχές ή υπανάπτυκτες χώρες. Ανθρωποι που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας αναζητούν ένα μέρος για τη μόνιμη διαμονή τους προκειμένου να επιβιώσουν. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται τόσο σε αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος, όπου οι άνθρωποι συναθροίζονται σε κοιμητήρια, αλλά και σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, κυρίως τη Βραζιλία. Πλέον το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην Ελλάδα του μνημονίου, καθώς οι άνθρωποι ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους επιβίωσης. Πρόκειται για άνεργους ή χαμηλόμισθους, οι οποίοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, και μοναδική λύση για να επιβιώσουν είναι το κάμπινγκ. Το φαινόμενο αυτό παρουσιάζει έξαρση όταν η φτώχεια είναι έντονη και υποχωρεί σταδιακά όταν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη. Δυστυχώς το παράδειγμά τους θα το ακολουθήσουν και άλλες ελληνικές οικογένειες».
Ο ΧΑΡΤΗΣ ΜΕ ΤΑ ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΤΩΝ ΑΣΤΕΓΩΝ
Νέα Κηφισιά
Μένουν μόνιμα 14 οικογένειες. Βρίσκεται στην καταπράσινη περιοχή Αδάμες
από το 1964 και εκτείνεται σε 20 στρέμματα. Διαθέτει πισίνα, ηλεκτροδότηση και ύδρευση όλο τον χρόνο.
Κινέτα
Στο κάμπινγκ «Γλάρος» ζουν μόνιμα εδώ και έναν χρόνο 35 οικογένειες. Οργανώθηκε το 1975 και απλώνεται σε 15 στρέμματα. Οι παραθεριστές του τοποθετούν τις σκηνές ή τα τροχόσπιτά τους σε ένα υπερυψωμένο σημείο, ελάχιστα μέτρα από τη θάλασσα.
Νέα Μάκρη
Αυτή τη στιγμή φιλοξενεί τέσσερις οικογένειες. Βρίσκεται επί της Λεωφόρου Μαραθώνος και συγκροτήθηκε το 1996 σε μια καταπράσινη έκταση 15 στρεμμάτων. Εχει εύκολη πρόσβαση αφού είναι δίπλα στη θάλασσα και κοντά στο κέντρο της Νέας Μάκρης.
ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΚΗΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ πολύτεκνη οικογένεια
Στο κάμπινγκ με 4 παιδιά, για να πληρώνουν το δάνειο
Εκείνος κατάγεται από τη Σαντορίνη η σύζυγός του από την Κρήτη. Τα τέσσερα παιδιά τους έχουν χρόνια να ταξιδέψουν στα δυο νησιά, αφού το κόστος των εισιτηρίων για μια πολύτεκνη οικογένεια είναι απαγορευτικό. Αγόρασαν ένα σπίτι στο Κερατσίνι με δάνειο και τώρα χρωστούν τις δόσεις. Πλέον ζουν μόνιμα σε κάμπινγκ στην Κινέττα προκειμένου να μειώσουν τα μηνιαία έξοδά τους. «Είμαι ταμίας σε σούπερ μάρκετ, ενώ ο σύζυγός μου εργάζεται ως χειριστής μηχανημάτων. Εχουμε χάσει το 30% των μισθών μας και με αυτά που απέμειναν ίσα που τρέφουμε τα παιδιά μας. Τα έξοδα έχουν περιοριστεί μόνο στην κάλυψη των βασικών αναγκών, ενώ η αγορά ενός παιχνιδιού ή καινούριων ρούχων ανήκει στο παρελθόν», λέει η κυρία Καβαλάρη.
troxospita-1
ΝΙΚΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ πρώην διευθυντής πωλήσεων
Από golden boy, άνεργος
Κάποτε υψηλόμισθος διευθυντής πωλήσεων σε εκδοτικό οίκο, ο Νίκος Κωστόπουλος άρχισε να βλέπει τις αποδοχές του να μειώνονται. Στη συνέχεια απολύθηκε και είδε το όνομά του στη λίστα του ΟΑΕΔ, ανάμεσα σε 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Η εύρεση εργασίας για κάποιον που συμπλήρωσε την 4η δεκαετία της ζωής του είναι απατηλό όνειρο, καθώς η προσφορά εργασίας είναι μηδαμινή.
«Κάποτε το κάμπινγκ για μένα και την οικογένειά μου ήταν ένας τρόπος χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς από την εργασία. Τώρα, το τροχόσπιτο είναι το μοναδικό μου σπίτι. Θα μένω εδώ μέχρι να μπορέσω να ξαναφτιάξω τη ζωή μου, να βρω δουλειά και να έχω τα χρήματα να πληρώνω ένα διαμέρισμα», λέει ο κ. Κωστόπουλος.
Τα ρούχα του, οι οικιακές συσκευές και λίγες γλάστρες τοποθετημένες έξω από τη σκηνή του τροχόσπιτου μαρτυρούν την προσπάθειά του να το μετατρέψει σε πραγματικό σπίτι.
troxospita-2
ΧΡΗΣΤΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ µουσικός - τραγουδοποιός
Από τις μεγάλες πίστες στην ψάθα
Κάποτε η δουλειά του τού εξασφάλιζε άφθονο χρήμα και άνετη ζωή. Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου, όπως η Τζένη Βάνου, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο Γιώργος Ταλιούρης και Σπεράντζα Βρανά. Πριν από έξι χρόνια αναγκάστηκε να πουλήσει το ιδιόκτητο σπίτι του στον Αγιο Νικόλαο Αττικής για να καλύψει παλιά χρέη. Ανεργος πια και χωρίς στέγη, ο Χρήστος Ρωμανός ζει σε ένα μικρό τροχόσπιτο, και αυτό δανεικό. «Δεν έχω ούτε τα 150 ευρώ τον μήνα που χρειάζονται για να νοικιάσω τον χώρο. Ο ιδιοκτήτης του κάμπινγκ είναι φίλος μου και μου επιτρέπει να μένω δωρεάν σε ένα από τα άδεια τροχόσπιτα. Ζω χάρη σε δύο νυχτοκάματα την εβδομάδα που κάνω τραγουδώντας σε μαγαζί της Κινέττας», αναφέρει ο κ. Ρωμανός.
troxospita-3
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΑΡΜΠΙΛΑΣ γεωπόνος - δηµόσιος υπάλληλος
Μείωση στο μισθό, περικοπές στις ανέσεις
Πριν από δύο χρόνια ο Περικλής Χαρμπίλας ζούσε σε διαμέρισμα στην Κηφισιά και τώρα βρέθηκε να είναι ένας από τους μόνιμους κατοίκους στο Κάμπινγκ της Νέας Κηφισιάς. Είναι κάτοχος τροχόσπιτου, από τα... μεγάλα που έχουν το προνόμιο να διαθέτουν μεγάλο σαλόνι και κουζίνα. Οι περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων τον υποχρέωσαν να εγκαταλείψει την άνεση του διαμερίσματός του. Βρίσκεται σε διαθεσιμότητα και εισπράττει το 75% του μισθού του, μέχρι να συνταξιοδοτηθεί.
«Το ενοίκιο που πληρώνω για τον χώρο στο κάμπινγκ είναι 120 ευρώ και το ρεύμα μου δεν ξεπερνάει τα 20 ευρώ τον μήνα. Το τροχόσπιτο που κάποτε χρησιμοποιούσα για τις καλοκαιρινές μου διακοπές σήμερα είναι το καταφύγιό μου. Χρήματα για να πάω σε σπίτι και να πληρώνω πετρέλαιο, νοίκια και κοινόχρηστα δεν έχω», σημειώνει ο κ. Χαρμπίλας.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΑΛΑΜΟΥ πρώην ιδιοκτήτρια εταιρείας καθαρισµού
Η businesswoman που ζει σε δανεική σκηνή
Αναλάμβανε τον καθαρισμό μεγάλων κτιρίων, από τράπεζες μέχρι το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ο μηνιαίος τζίρος της έφτανε τα 70.000 ευρώ και απασχολούσε 200 άτομα προσωπικό. Οταν το 2008 οι πελάτες της άρχισαν να μην την πληρώνουν, η Βασιλική Μπαλάμου έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να τα βγάλει πέρα. Μετακόμισε σε ένα σπίτι, 55 τ.μ., στην πλατεία Αττικής. Τα έξοδα, όμως, ήταν πολλά, οι δουλειές μειώνονταν συνεχώς και οι οφειλές της προς το ΙΚΑ αυξάνονταν, φτάνοντας συνολικά στο 1,5 εκατ. ευρώ. Μέσα σε μια μέρα έβαλε λουκέτο στην εταιρεία, αφού πρώτα αποζημίωσε όλους τους υπαλλήλους της. «Εμεινα κυριολεκτικά στον δρόμο. Πριν από δύο χρόνια, η Ενορία της Νέας Μάκρης μου χάρισε ένα τροχόσπιτο για να μείνω στο κάμπινγκ της περιοχής. Σήμερα ζω χάρη στη σύνταξη αναπηρίας των 437 ευρώ που παίρνω. Με αυτά τα χρήματα, ούτε σκέψη για κανονικό σπίτι», τονίζει η κυρία Μπαλάμου.
troxospita-4
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΙΡΙΚΟΣ άνεργος ηλεκτρολόγος
Πήραν τροχόσπιτο για ταξίδια και έγινε μόνιμη κατοικία
Το 1995 η Αλεξάνδρα και ο Γρηγόρης Τσιρίκος αγόρασαν το τροχόσπιτό τους για να απολαμβάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές σε διαφορετικά κάθε φορά παραθαλάσσια μέρη. Σήμερα είναι εγκατεστημένο στο Κάμπινγκ της Κινέττας και αποτελεί τη μόνιμη κατοικία τους. Ο Γρηγόρης Τσιρίκος είναι άνεργος, ενώ η σύζυγός του δεν μπορεί να εργαστεί λόγω αναπηρίας.
«Το δάνειο που πήραμε για το σπίτι μας το 2005 αδυνατούμε να το πληρώσουμε. Προσφύγαμε στη Δικαιοσύνη για ρύθμιση χρεών, αλλά ακόμη περιμένουμε. Η ζωή εδώ είναι δύσκολη, αλλά όταν δεν έχεις άλλη επιλογή, προσαρμόζεσαι», μας λένε.
troxospita-5
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ πρώην δηµόσιος υπάλληλος
Ο τόπος των διακοπών έγινε εφιάλτης
Είναι πρώην υπάλληλος της ΔΕΗ. Πριν από λίγο καιρό βγήκε στη σύνταξη με μειωμένες αποδοχές που σήμερα φτάνουν έως και 70% της προηγούμενης σύνταξής του. Η σύζυγός του δεν εργάζεται, με αποτέλεσμα να μπαίνει μια σύνταξη στο σπίτι και αυτή πετσοκομμένη. Η Κινέττα κάποτε για την οικογένεια Αυγερινού αποτελούσε έναν κοντινό και ευχάριστο προορισμό για τους καλοκαιρινούς μήνες. Εδώ και δύο χρόνια, όμως, ζει μόνιμα με τη σύζυγό του, καθώς έχουν μετατρέψει το τροχόσπιτό τους σε μόνιμη κατοικία.
«Οι καθημερινές υποχρεώσεις, οι αυξημένοι φόροι και το χαράτσι μάς έσπρωξαν προς αυτή τη λύση προκειμένου να μειώσουμε τα καθημερινά μας έξοδα. Το δάνειο που είχαμε πάρει πριν από χρόνια για την αγορά ενός σπιτιού στην Ανθούπολη σήμερα μένει απλήρωτο. Ακόμα και ο διακανονισμός με την τράπεζα δεν μας λύνει το πρόβλημα, αφού το χρωστούμενο ποσό των 43.000 ευρώ θα πρέπει να το πληρώσουμε τελικά διπλάσιο τα επόμενα 18 χρόνια. Το κάμπινγκ, η άλλοτε διασκέδασή μας, έγινε το σπίτι και το καταφύγιό μας. Αυτό δεν θα μπορούσαμε να το φανταστούμε ποτέ», λέει ο κ. Αυγερινός.
troxospita-6
ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΟΥΠΡΗΣ διανοµέας σε εστιατόριο
Από την Κηφισιά σε «κατοικία» 7 τ.μ.
Πριν από μερικά χρόνια η δουλειά του ως διανομέα τού εξασφάλιζε τη διαμονή σε ένα διαμέρισμα 45 τ.μ. στην Κηφισιά. Μικρό μεν, αλλά αρκετό για να καλύψει τις ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του. Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, έχοντας χωρίσει με τη σύζυγό του και βλέποντας τον μισθό του να πέφτει κατακόρυφα, ο κ. Γιώργος Ντούπρης έπρεπε να βρει ένα μικρότερο σπίτι κοντά στην εργασία του. «Κατέληξα σε ένα τροχόσπιτο 7 τ.μ. Μπορεί το νέο μου σπίτι να μην είναι ευρύχωρο, είναι όμως το μόνο στο οποίο μπορώ να ζήσω με τα χρήματα που κερδίζω.
Στο τροχόσπιτο ξέχασα τα κοινόχρηστα, τη ΔΕΗ και την κεντρική θέρμανση. Για τη διαμονή μου πληρώνω 160 ευρώ τον μήνα, από 450 που κόστιζε το διαμέρισμά μου», λέει στο «ΘΕΜΑ». Με το μηχανάκι της δουλειάς παρκαρισμένο έξω από το μικροσκοπικό τροχόσπιτο, ένα μεγάλο τραπέζι με κεριά και διάφορα διακοσμητικά, προσπαθεί να δημιουργήσει έναν όσο το δυνατόν πιο όμορφο και φιλόξενο χώρο. «Οι δυσκολίες του κάμπινγκ γίνονται εντονότερες τον χειμώνα λόγω του κρύου. Ωστόσο δεν έχω άλλη επιλογή», προσθέτει ο κ. Ντούπρης.
troxospita-7
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΟΪΝΤΟΣΗΣ οδηγός φορτηγών
Η ζωή στο διαμέρισμα έγινε πολυτέλεια
Ζούσε στο Κρυονέρι σε μια μεζονέτα. Η κρίση όμως χτύπησε και τη δική του πόρτα. Τα έσοδα από τη δουλειά του ως οδηγού φορτηγών μειώθηκαν πολύ. Κάπου εκεί ήρθε και το διαζύγιο. Ο Γρηγόρης Κοϊντόσης είναι πλέον μόνος και η διαμονή του σε διαμέρισμα είναι απαγορευτική...
«Τα έξοδα ξεπερνούσαν κατά πολύ τα μηνιαία έσοδά μου, οι λογαριασμοί αυξάνονταν διαρκώς και η θέρμανση για μένα ήταν απλησίαστη. Αρχισα να κόβω όλα τα πάγια έξοδά μου, αρχίζοντας από το πιο ακριβό αλλά και απαραίτητο: το σπίτι», τονίζει.
Πήρε το παλιό του τροχόσπιτο και νοίκιασε έναν χώρο στο Κάμπινγκ Κηφισιάς. Μπορεί να μην του παρέχει τις ανέσεις που του διέθετε κάποτε ένα διαμέρισμα, ωστόσο είναι ο μοναδικός τρόπος προκειμένου να ζήσει με αξιοπρέπεια και να παράσχει τα απαραίτητα στον εαυτό του.
troxospita-8