Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Η Ευχή

Ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής περί της ευχής:
Λοιπόν η πράξις της νοεράς προσευχής είναι να βιάσης τον εαυτό σου να λέει συνεχώς την ευχή με το στόμα, αδιαλείπτως.
Εις την αρχή γρήγορα· να μην προφθάνη ο νούς να σχηματίζη λογισμό μετεωρισμού. Να προσέχης μόνο στα λόγια. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με».
Όταν αυτό πολυχρονίση, το συνηθίζει ο νούς και το λέγει. Και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχης μέλι στο στόμα σου. Και θέλεις όλο να το λέγης. Αν το αφήνης, στεναχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίση ο νούς και χορτάση - το μάθη καλά – τότε το στέλνει εις την καρδίαν. Επειδή ο νούς είναι ο τροφοδότης της ψυχής και οτι καλόν ή πονηρόν ιδή ή ακούση, η δουλειά του είναι να το κατεβάση εις την καρδίαν, όπου είναι το κέντρο τηε πνευματικής και σωματικής δυνάμεως του ανθρώπου, ο θρόνος του νού· λοιπόν, όταν ο ευχόμενος κρατάη τον νούν του να μήν φαντάζεται τίποτε, αλλά προσέχει μόνον στα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποιαν βίαν και θέλησιν εδικήν του τον κατεβάζει εις την καρδιάν· και τον κρατεί μέσα, και λέγει με ρυθμόν την ευχήν:
-Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με!
Εις την αρχή λέγει μερικές φορές την ευχήν και παίρνει μίαν αναπνοήν. Κατόπιν, όταν αυτό συνηθίση να στέκη ο νούς εις την καρδίαν, λέγει εις κάθε αναπνοήν μίαν ευχήν. «Κύριε Ιησού Χριστέ «: βγαίνει η αναπνοή, «ελέησον με»: βγαίνει.
Αυτό γίνεται μέχρις ότου επισκιάση και αρχίση να ενεργή η χάρις μέσα εις την ψυχήν· μετά πλέον είναι θεωρία.
http://eikonografies.gr/%CE%B7-%CE%B5%CF%85%CF%87%CE%AE/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου