Ἡ πρώτη διάγνωση Ἀνάμεσα σ᾿ ἐκείνους, ποὺ ἀξιώθηκαν νὰ ἔχουν «προσωπικὸ γιατρὸ» τὸν Γέροντα, ἤμουν κι᾿ ἐγώ, παρὰ τὴν ἀναξιότητά μου. Ἀπὸ τὴν πρώτη συνάντηση, ὁ Γέροντας πιάνοντας τὸ χέρι μου καὶ ἀκούοντας τὸν σφυγμό μου, μοῦ ἔκανε μιὰ συνοπτικὴ ἰατρικὴ διάγνωση: «Βλέπω ὅτι ἔχεις προβλήματα ὑγείας», μοῦ εἶπε. «Εἶναι προβλήματα νευρικὰ κυκλοφοριακά». Μὲ τὰ λόγια του αὐτὰ ὁ Γέροντας συνόψισε τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας μου. Τὰ προβλήματα ποὺ, μέχρι τότε, εἶχαν ἐντοπίσει οἱ γιατροὶ ἀναφέρονταν κυρίως στὴν εὐαισθησία τοῦ νευρικοῦ συστήματος καὶ στὶς δυσχέρειες κυκλοφορίας τοῦ αἵματος. Ὁ Γέροντας ἦταν ἀκριβολόγος. Ἡ διατύπωσή του «νευρικὰ κυκλοφοριακὰ» δὲν ἦταν τυχαία, διότι παρουσίαζε δύο ἐπὶ μέρους προβλήματα, μὲ ἑνιαία μορφή. Πράγματι, ὅπως ἀπέδειξαν μεταγενέστερες ἰατρικὲς ἐξετάσεις, τὸ νευρικὸ συμπλέκονταν μὲ τὸ κυκλοφοριακὸ πρόβλημα καὶ τὸ ἐπηρέαζε, ἀλλὰ καὶ ἀντίστροφα. Κάποιο χρονικὸ διάστημα, εἶχα ἔντονα ἐνοχλήματα ἡμικρανίας καὶ ἰλίγγων. Τὸ ἀνέφερα στὸν Γέροντα καὶ μοῦ εἶπε: «Βλέπω ὅτι τὰ λεπτὰ ἀγγεῖα τοῦ ἐγκεφάλου δὲν ποτίζουν καλά τα κύτταρα. Κάτι συμβαίνει μὲ τὰ ὀστεόφυτα, μὲ τὸ αὐτί. Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ πῶ περισσότερα, δὲν θὰ μὲ καταλάβεις, γιατὶ εἶναι πολύπλοκες οἱ λειτουργίες ἐκεῖ μέσα». Ἔπειτα ἀπὸ μερικοὺς μῆνες, τοῦ γνωστοποίησα, ὅτι ἐπισκέφθηκα ὠτορινολαρυγγολόγο, ποὺ μοῦ ἐπεσήμανε προβλήματα ὀστεοφύτων καὶ ὄχι καλῆς ἀρδεύσεως τῶν κυττάρων τοῦ λαβυρίνθου, ἀπὸ ὅπου προέρχονταν οἱ ἴλιγγοι καὶ οἱ ἡμικρανίες. Ὁ Γέροντας χάρηκε καὶ μοῦ εἶπε: «Εἶδες, μωρέ, ποὺ τὸ βρῆκα; Ἐγὼ δὲν σοῦ τὸ εἶπα ἐπιστημονικά, ἄρδευση, σοῦ τὸ εἶπα ἁπλά, πότισμα». Ἡ διακοπὴ τοῦ ἀκαταλλήλου φαρμάκου Ὁ γιατρὸς μοῦ εἶχε δώσει στὸ παρελθὸν ἕνα σχετικὸ φάρμακο καὶ μοῦ συνέστησε νὰ τὸ παίρνω ἀνελιπῶς. Ὁ Γέροντας, ποὺ δὲν συμπαθοῦσε γενικὰ τὴν ὑπερβολικὴ χρήση τῶν φαρμάκων καὶ ποὺ, παρὰ ταῦτα, σεβόταν τοὺς γιατροὺς καὶ παραδεχόταν τὰ φάρμακα σὰν ἀναγκαῖο κακό, ὅταν ἄκουσε γιὰ τὸ φάρμακο αὐτό, σιώπησε καὶ φάνηκε ἔντονα σκεπτόμενος καὶ προσευχόμενος. Κάποια στιγμὴ μοῦ λέει: «Κόψτο, μωρέ, αὐτὸ τὸ φάρμακο». Ἀπόρησα μὲ τὴν ἀπρόσμενη ὁδηγία του, ἀλλὰ ἀπεφάσισα νὰ κάνω ὑπακοὴ καὶ προχώρησα στὴν ὑλοποίησή της. Ἔπαυσα νὰ παίρνω τὸ φάρμακο. Πέρασε καιρός, τὰ ἐνοχλήματα συνεχίζονταν καὶ χρειάσθηκε νὰ γίνουν ἐμπεριστατωμένες παρακλινικὲς ἐξετάσεις. Πῆρα εὐλογία ἀπὸ τὸν πνευματικό μου νὰ δείξω τὶς ἐξετάσεις αὐτές, σὲ ἄλλο καλὸ γιατρό, πνευματικοπαίδι του. Μετὰ ἀπὸ προσεκτικὴ διερεύνηση, ἐν πνεύματι προσευχῆς, ὁ νέος γιατρὸς ἀποφάνθηκε, ὅτι, κατὰ τὴν γνώμη του, γιὰ τὴν περίπτωσή μου, ἐκεῖνο τὸ φάρμακο, ποὺ ἔπαιρνα γιὰ χρόνια καὶ τὸ ἔκοψα προσφάτως, ἦταν περιττό. Μοῦ συνέστησε ἄλλο φάρμακο, ποὺ τὸ πῆρα. Τότε θυμήθηκα τὸν Γέροντα. Ὅταν ξαναβρέθηκα κοντά του καὶ τοῦ ἀνέφερα τὸ περιστατικό, πάλι χάρηκε καὶ εἶπε: «Τί λές; Τὸ ἔκοψες ἐκεῖνο τὸ φάρμακο; Νὰ ποὺ καὶ ἡ ἐπιστήμη συμφωνεῖ μαζί μου. Ἐγὼ δὲν εἶμαι γιατρός, ἀλλὰ δὲν ξέρω πῶς, τὴν στιγμὴ ποὺ μοῦ ἔλεγες γιὰ τὸ φάρμακο ἐκεῖνο, εἶδα ὅτι ἔπρεπε νὰ τὸ κόψεις καί, ὅπως μοῦ ἦρθε, ἔτσι, καὶ σοῦ τὸ εἶπα. Καλὰ ἔκανες, ποὺ τό ’κοψες. Μόνο, ποὺ τώρα πρέπει νὰ γεμίσεις τὴν ψυχή σου μὲ Χριστό, μὲ θεῖο ἔρωτα, μὲ χαρά. Ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει. Ὅταν εἶσαι πολὺ κουρασμένος, παῖρνε γιὰ τὴν ἀδυναμία σου καὶ κανένα φάρμακο. Πρέπει νὰ κάνουμε τὴ γενικὴ ἐξομολόγηση, γιὰ νὰ θεραπευθοῦν οἱ μυστικὲς πληγὲς τῆς ψυχῆς σου. Αὐτὸ θὰ δώσει πολλὴ χαρὰ καὶ σὲ σένα καὶ σὲ μένα. Τώρα εἶμαι ἄρρωστος, θὰ οἰκονομήσει ὁ Θεὸς νὰ συναντηθοῦμε πάλι». Τὰ λόγια του μοῦ ἔκαναν ἐντύπωση, ἰδιαίτερα ἐκεῖνο τὸ «ἡ χαρὰ τοῦ Χριστοῦ θὰ σὲ γιατρέψει.» Πρώτη μου φορὰ ἄκουα γιὰ μιὰ τόσο χαρμόσυνη προοπτικὴ θεραπείας. Δὲν ἐπρόκειτο γιὰ μιὰ θεραπεία ἀπὸ τὶς γνωστές, ἐπρόκειτο γιὰ θεραπεία σώματος καὶ ψυχῆς. Ἀπὸ τὸ βιβλίο “Κοντὰ στὸν Γέροντα Πορφύριο”
Άγιος Πορφύριος http://www.porphyrios.net/?p=6841
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου