Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017

Πώς να κάνετε νοερά προσευχή αδιαλείπτως -Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής


Πως να κάνετε νοερά προσευχή αδιαλείπτως ~ Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής
«Πως να κάνετε νοερά προσευχή αδιαλείπτως»  

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής
Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.
Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού.
Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.
Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά...
Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής 
και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.
Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής...
τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ...
Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία.
Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή.
Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε».
Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει...
Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή.
Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις.
Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια.
Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου.
Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις.
Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής
Πηγή Πνεύματος Κοινωνία.
https://methimwnotheos.blogspot.gr/2017/11/blog-post_81.html?m=1

Προσευχή με το Ψαλτήρι Άγιος Παϊσιος Αγιορείτης

Θέλει πολλή προσοχή σήμερα. Η μονή λύση η προσευχή είναι∙ αλλιώς δε γίνεται. Πάντως το Ψαλτήρι πολύ βοηθάει. Είναι κεραυνός για τον διάβολο. Πόση παρηγοριά βρίσκω με το Ψαλτήρι! Το χώρισα σε τρία μέρη. Κάθε μέρα διαβάζω και ένα μέρος. Σε τρεις μέρες το τελειώνω και μετά το αρχίζω πάλι από την αρχή. Διαβάζω την περίπτωση του Ψαλμού και κάνω καρδιακή προσευχή για την περίπτωση αυτήν και για όσους πάσχουν σωματικά και ψυχικά. Μετά διαβάζω τον Ψαλμό και στο τέλος κάθε Ψαλμού λέω: «Ο Θεός, ανάπαυσον τους κοιμηθέντας δούλους σου». Αυτήν την μιάμιση ώρα που διαβάζω το Ψαλτήρι την βλέπω σαν την πιο θετική βοήθεια προς τον κόσμο. Τον χειμώνα που υπέφερα πολύ από την κήλη, όρθιος το διάβαζα. Από τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα από τους ανυπόφορους πόνους. Με το ένα χέρι συμμάζευα την κήλη και με το άλλο κρατούσα το Ψαλτήρι. Χτυπούσα τον διάβολο με το πυροβόλο. Την ημέρα τον χτυπούσα με το Ψαλτήρι, το βράδυ με την ευχή. Λύσσαξε ο διάβολος. Αυτό το σακάτεμα με την κήλη ήταν δαιμονικό χτύπημα. Αλλά και ο Θεός το παραχώρησε, για να δη τι θα κάνω.
            - Γέροντα, δυσκολεύομαι να διαβάζω όρθια το Ψαλτήρι, χωρίς να στηρίζομαι κάπου.
            - Θα κάνω και για σας «υποστυλώματα» για τον «ναό του Αγίου Πνεύματος» της καθεμιάς∙ θα κάνω και για σας ακουμπιστήρια. Επάνω σε ένα ξύλο καρφώνω ένα οριζόντιο σανίδι σε σχήμα ταυ. Σ’ αυτό ακουμπώ και διαβάζω το Ψαλτήρι. Έχω ένα ακουμπιστήρι μέσα στο κελί και ένα έξω.
            - Γέροντα, μερικές φορές όταν είμαι κουρασμένη διαβάζω το Ψαλτήρι, αν και από την κούραση δεν καταλαβαίνω τίποτε, βιάζω τον εαυτό μου να σταθώ όρθια και νιώθω ότι αυτό με βοηθάει. Μου λέει όμως ο λογισμός ότι αυτή η προσευχή δεν έχει αξία.
            - Μπορεί να μην καταλαβαίνεις τι διαβάζεις, αλλά έχει αξία, γιατί, παρόλο που είσαι κουρασμένη, βιάζεις όμως τον εαυτό σου και στέκεσαι μπροστά στον Χριστό. Να μην ξεχνάς ότι και ο κόπος συμπεριλαμβάνεται στην προσευχή.

http://www.oodegr.com/oode/pateres1/paisios/psaltiri_1.htm

Τι Έκανε Ο Δαίμονας Στον Γ. Θεόδωρο Αγιοφαραγγίτη, Όταν Διάβαζε Το Ψαλτήρι

Γέρων Θεόδωρος ο Αγιοφαραγγίτης
Αν ξεκινούσα την ζωή μου τώρα, ένα θα πάσχιζα να κάνω, να αποστηθίσω το ψαλτήρι.

Αυτό είναι η γονική μήτρα της νοεράς προσευχής.
Αυτό είναι το εύφορο χώμα, όπου ευδοκιμεί ο σπόρος της ευχής.
Αυτό μαστίζει τους δαίμονες.
Όταν διάβαζα, στις αγρυπνίες μου, το ψαλτήρι, ερχόνταν ο δαίμονας, που μούγκριζε σαν αγριόχοιρος στο αυτί μου.
Ειδικά, όταν έλεγα τον στίχο, «Αναστήτω ο Θεός…» και τον στίχο που λέει, «Εσύ είσαι Κύριος και Θεός μου».
Λυσσούσε, με έπιανε από τον λαιμό, με έπνιγε.
Μπέρδευε τα λόγια μου, για να μην το πω.
Τόσο πολύ καιγόταν…
Να έχουμε την αγία του ευχή και ο Θεός να δώσει μιμητές της ασκητικής και ηγιασμένης του ζωής.



Γέρων Θεόδωρος ο Αγιοφαραγγίτης


http://www.orthodoxia.online/2017/08/09/%CF%84%CE%B9-%CE%AD%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5-%CE%BF-%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF/

Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017

Η Θαυμαστή εμφάνιση της Θεοτόκου στον προηγούμενο Αρχιμανδρίτη Ανδρέα της Ι.Μ. Αγίου Παύλου



Κάποια ημέρα που ο καιρός ήτο συννεφιασμένος και αγριεμένος, σκέφθηκε ο άγιος Γέροντας (Πατήρ Ανδρέας) να κατέβει μέχρι την παραλία με τον λογισμό να πάρη, εάν εύρη διάφορα καυσόξυλα απ᾿ αυτά που εκβράζει η θάλασσα, όταν είναι φουρτουνιασμένη.

Τα χρειαζόταν να τα χρησιμοποιήσει για προσανάμματα στην σόμπα του. Ακόμη σκέφθηκε, μήπως έχει συμβή και κανένα αναπάντεχο ατύχημα, απ᾿ αυτά που συμβαίνουν συνήθως σε περίοδο θυελλών και φουρτούνας.

Αφού κατέβηκε στον αιγιαλό και συγκέντρωσε αρκετά ξύλα από την παραλία, σε μικρή απόστασι από την θέσι που ευρισκόταν, αντίκρυσε να στέκεται όρθια μπροστά του μία ανθρώπινη μορφή. Αμέσως επίστευσε στον λογισμό του ότι πρόκειται περί ναυαγού. Πλησίασε εκεί κοντά για να προσφέρη κάποια βοήθεια και να μάθη και για τους άλλους ναυαγούς που ευρίσκονται. Ευρισκόμενος σε μικρή απόστασι, εξεπλάγη διότι το πρόσωπο αυτό ήτο μία υψηλή μοναχή, ντυμένη βέβαια στα μαύρα, η οποία κρατούσε στο χέρι της ένα ανοικτό βιβλίο και μία γραφίδα.

Χωρίς να χάση καιρό, ερώτησε την φαινομένη γυναίκα:

-Τι θέλεις εσύ εδώ, Κυρά μου; Θέλεις κάποια βοήθεια;

-Όχι, δεν θέλω βοήθεια.

-Καί ποιά είσαι εσύ; Πως μπήκες σ᾿ αυτόν τον Άγιο Τόπο;

-Εγώ είμαι η Κυρά αυτού του Τόπου και η δουλειά μου είναι να περιέρχωμαι αυτόν τον Τόπο από την μία άκρη μέχρι την άλλη…

-Καί τι είναι, Κυρά μου, αυτά τα βιβλία που κρατάς;

-Τα βιβλία αυτά είναι της εισόδου, εξόδου και παραμονής των Πατέρων του Αγίου Όρους. Αλλά κι αυτό το βιβλίο που βλέπεις είναι γραμμένα μέσα τα ονόματα αυτών που μένουν για πάντα εδώ και τελειώνουν την ζωή τους στο Άγιον Όρος. Τα ονόματα αυτά παραμένουν γραμμένα στην Βίβλο της ζωής.

Δεν κατάλαβε ο ασκητής Γέροντας Ανδρέας ούτε με ποιά συνωμιλούσε ούτε για την επεξήγησι των βιβλίων έδωσε την πρέπουσα προσοχή. Γι᾿ αυτό, σκέφθηκε, αφού αυτή η Κυρία, δεν χρειάσθηκε την βοήθειά του, ανηφόρισε το μονοπάτι να γυρίση γρήγορα στο Καλύβη του.

Τις απογευματινές ώρες μπήκε στο παρεκκλήσιό του, τιμώμενο στον Άγιο Νικόλαο, τον οποίον ιδιαίτερα τιμούσε και ευλαβείτο, με σκοπό να κάμνη τον Εσπερινό. Μέσα του όμως οι σκέψεις του τον βασάνιζαν και δεν ημπορούσε να εξηγήση το φαινόμενο της παρουσίας αυτής της Ξένης Κυρίας. Όταν τα μάτια του έπεσαν στην μορφή της εικόνος της Θεοτόκου του Τέμπλου, φωτίσθηκε και τα παράτησε όλα…

Παρά την γεροντική του ηλικία και την ανωμαλία του καλντεριμιού έτρεχε να προλάβη να ίδη Αυτήν που αγαπούσε. Ήθελε να αντικρύση και να χαιρετίση με τους σωματικούς του οφθαλμούς Αυτήν στην οποία ανέθεσε την πάσαν ελπίδα του και αφιέρωσε ολόκληρη την ζωή του. Εκύτταξε τον βράχο με μεγάλο πόνο, διότι η φαινομένη Μοναχή, η Κεχαριτωμένη Κόρη της Βηθλεέμ, είχε εξαφανισθή.Άρχισε να κλαίη με λυγμούς σκεπτόμενος ότι, λόγω των αμαρτιών του, δεν αξιώθηκε να προσκυνήση την Βασίλισσα του ουρανού και της γης.

Τον παρηγόρησε όμως η Κυρία Θεοτόκος με την ευωδία ουρανίου μύρου, το οποίον επλήρωσε τον βράχον εκείνο και όλη την γύρω περιοχή. Με το θαυμάσιο αυτό γεγονός της εκχύσεως του αγίου Μύρου, επίστευσε πλέον ακραδάντως ο ασκητής του Άθω, ότι Αυτή ήτο η Μητέρα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Μητέρα όλων των ορθοδόξων Μοναχών και Χριστιανών της οικουμένης.

Με ανεκλάλητη χαρά και χαροποιά δάκρυα στα μάτια επέστρεψε στην ασκητική του παλαίστρα. Μπήκε στον ναίσκο του και καταφιλούσε με λυγμούς την εικόνα της Κυρίας του Όρους υποσχόμενος σ᾿ Αυτήν ότι θα αγωνισθή να είναι περισσότερον υπάκουος στις εντολές του Υιού της και Θεού ημών.

Η οσιακή κοίμησί του την ημέρα της Πανηγύρεως της Μονής, δηλαδή στην εορτή της Υπαπαντής του έτους 1987, δηλώνει την ιδιαίτερη εύνοια που εξεδήλωσε η Θεοτόκος προς τον σεμνόν και προσφιλή λάτρη της, τον Γέροντα Ανδρέα, ο οποίος εξήλθε θριαμβευτικώς από την παρούσα ζωή προς τας ουρανίους σκηνώσεις της δόξης του Θεού…

Από το βιβλίο: «Σύγχρονοι Γεροντάδες του Άθωνος» – Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτη (Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου, 2005).

vimaorthodoxias.gr 

logia-tou-aera
https://amethystosbooks.blogspot.gr/

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Άφησε Τον Θεό Να Σε Ελκύσει Μικρόν Μικρόν

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Άφησε τον Θεό να σε ελκύσει μικρόν μικρόν

Θα περνούν τα χρόνια, και εσύ θα νομίζεις ότι είσαι ακόμα άπιστος, αμαρτωλός, ένοχος, όπως ήσουν πριν πέντε, δεκαπέντε ή πενήντα χρόνια. Αλλά, όταν θυμάσαι την βασιλεία των ουρανών, αυτή κατά μικρόν μικρόν θα ελκύσει την καρδιά σου, αρκεί να μη ζητάς θεαματικά πράγματα, θεαματικές πράξεις.
Να μη ζητάς διά μιάς να αρπαγείς εν νεφέλαις και να φθάσεις μέχρι τρίτου ουρανού, όπως ο απόστολος Παύλος.
Ο άνθρωπος, όσο πιο πολύ παραμένει στην αμαρτία του, όσο πιο πεισματικά επαναπαύεται στην ακαθαρσία του. όσο πιο ρεμβώδης είναι, ζει δηλαδή στο ψέμα και στους ρεμβασμούς του μια ζωή κάθε άλλο παρά ρεαλιστική, όσο λιγότερο αγωνίζεται, όσο λιγότερο ποθεί τον Θεό, τόσο μεγαλύτερες αποφάσεις, ως επί το πλείστον, παίρνει και θέλει διά μιάς να φθάσει στον ουρανό.
Τα απότομα σάλτα που επιθυμούμε να κάνουμε για να φθάσουμε στον Θεό, στην τελειότητα, στην αγιότητα, δείχνουν ψυχική ανισορροπία.
Άφησε τον Θεό να σε ελκύσει μικρόν μικρόν.
Εσύ δεν το καταλαβαίνεις, αλλά ο Θεός στην πραγματικότητα προχωράει στην καρδιἀ σου.
Ο τα πάντα χωρών είναι και γίνεται χωρούμενος και στην δική σου καρδιά.
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
http://www.orthodoxia.online/2017/11/28/%CE%B3%CE%AD%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%89%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82-17/

Και μου λένε εδώ οι πατέρες, γιατί δεν κάθεσαι στο κέντρο; Μα πώς να κάτσω στο κέντρο!! Αφού βλέπω εκεί τον όσιο Δαβίδ – με συγχωρείτε!¨

Γνώρισα τον π. Ιάκωβο Τσαλίκη, το 1990, με μια παρέα φίλων μου.
Τον συνάντησα 3 φορές, σε επισκέψεις που έκανα στο μοναστήρι του οσίου Δαβίδ.
Είχα μείνει το βράδυ εκεί, μας φιλοξένησαν οι πατέρες.
Μια απ’ αυτές ήταν με τη θεολογική σχολή, που έκανε επίσκεψη στο μοναστήρι.
Έλεγε συνέχεια ¨με συγχωρείτε, τέκνο μου¨, σε κάθε τρεις προτάσεις το έλεγε, και δημιουργούσε γύρω του ένα κλίμα ταπείνωσης, εμπιστοσύνης και οικειότητας.
Είχε επίσης χιούμορ, έλεγε πολύ όμορφα αστεία, ευχάριστα λόγια, που σου έπαιρναν το ψυχοπλάκωμα.
Οι γιαγιάδες των γύρω περιοχών που ήταν επίσκεψη, τον έπιαναν απ’ τον ώμο, λες κι ήταν ένας απλός ιερέας. Ήταν καταδεκτικός. Λίγοι καταλάβαιναν ότι ο άνθρωπος αυτός είναι ξεχωριστός και άγιος. Διότι ήταν απλός στο φέρσιμο.
Με πήρε στο ναό, στο καθολικό, μπροστά στο κάθισμά του, όρθιος αυτός, όρθιος κι εγώ.
Με πλησίασε πολύ, έφερε το πρόσωπό του πολύ κοντά στο δικό μου, σχεδόν άγγιξε τη μύτη του κοντά στη μύτη μου, και μου είπε, ¨κι αν, παιδί μου, εξομολογείσαι τις αμαρτίες σου – με συγχωρείτε- να μην τις θυμάσαι πάλι. Αυτά που λες, τα παίρνει ο Θεός και σε καθαρίζει. Μη τα σκέφτεσαι πάλι και στεναχωριέσαι¨.
Εγώ, έκανα αυτό ακριβώς: εξομολογιόμουν, μα πάλι τα σκεφτόμουν και τα ανακύκλωνα, με αποτέλεσμα να θλίβομαι.
¨Εγώ, τέκνο μου, με συγχωρείτε, όταν ήμουν μικρός, έκανα πολλή προσευχή. Πήγαινα στο βουνό, και άναβα τα καντήλια και μίλαγα πολύ στην αγία Παρασκευή, και την έβλεπα. ¨
Κείνη την ώρα που μου είπε αυτά, σκέφτηκα από μέσα μου, ¨Θα εννοεί νοερά, ο άνθρωπος. Ότι μιλούσε νοερά στην αγία Παρασκευή¨.
Και με κόβει απότομα ο π. Ιάκωβος και μου λέει ¨Όχι νοερά, ούτε φαντασίες, τέκνο μου! Μα όπως σε βλέπω και με βλέπεις! Της μιλούσα και την έβλεπα, όπως βλέπω τώρα εσένα¨.

¨Πέρασα πολλά στη ζωή μου, μα με τη βοήθεια του οσίου Δαβίδ, όλα πήγαν καλά. Και χρειάστηκε να ταπεινωθώ στη ζωή μου. Πήγα και στο νοσοκομείο, εκεί που ήταν δίπλα και ο κ. Πρωθυπουργός, ο κ. Παπανδρέου – αν είχες ακούσει τέκνο μου- , και με είδαν οι γιατροί, με συγχωρείτε τέκνο μου, γυμνό! Θέατρο έγινα και αγγέλοις και ανθρώποις. Μα αφού το επέτρεψε ο Θεός, έγινε κι αυτό.¨
Με πήρε στο ιερό, πίσω απ’ την αγία Τράπεζα, και μου ζήτησε να του πω τα ονόματα των γονέων μου. Τα έγραψε, και μου είπε θα μας μνημονεύει όλους.
Και μου έδειξε κάτω στο έδαφος λέγοντας ¨να εδώ, βάζουν σκοινιά οι δαίμονες όταν λειτουργώ, για να πέσω κάτω. Μα έρχεται ο όσιος Δαβίδ, και τα διαλύει όλα. Και τον βλέπω να λειτουργεί κι αυτός. Και τότε κάθομαι εγώ στο πλάι, δίπλα στην αγία Τράπεζα. Και μου λένε εδώ οι πατέρες, γιατί δεν κάθεσαι στο κέντρο; Μα πώς να κάτσω στο κέντρο!! Αφού βλέπω εκεί τον όσιο Δαβίδ – με συγχωρείτε!¨
Και τότε, με κοίταξε στα μάτια με μια ταπεινή αρχοντιά, και μου είπε ¨Κι εσύ, λοιπόν, τέκνο μου, θα γίνεις ένας καλός ιερεύς!¨
Είπε το ¨ιερεύς¨, ακριβώς έτσι! Πολύ μεγαλοπρεπώς, με ιδιαίτερη χρήση του συμφώνου ¨ρ¨. ¨Ιερεύς¨.
Εγώ ξαφνιάστηκα τότε, διότι ήμουν 20 χρονών, και δεν είχα πει ακόμα σε κανέναν κάτι για το θέμα αυτό.
Μα ο π. Ιάκωβος, άνοιξε την ψυχή μου, και το έφερε στην επιφάνεια.
Με σταύρωνε συνέχεια με το χέρι του.
Έβγαζε μια γλύκα. Μια πνευματικότητα ξεκούραστη, ήρεμη, χωρίς άγχος και πνίξιμο.
Λέξεις όπως, αγρυπνία, νηστεία, κόπος, θυσία, χαμαικοιτία κλπ, ηχούσαν απ’ τα χείλη του τόσο αγαπητές και φιλικές προς το ψυχικό μου περιβάλλον. Δεν απωθούσαν καθόλου.
Δεν είχε καθόλου φανατισμό, ταραχή, δεν ανήκε σε παρατάξεις, ομάδες, δεν ήταν κανενός, παρά μόνο της Εκκλησίας και του Χριστού, και όλου του κόσμου. Ένας παγκόσμιος άγιος, που σε κέρδιζε με την ταπείνωση του ήθους του.
¨Και σε όλα να έχεις διάκριση, Ανδρέα μου, για να μη τα εκμεταλλευτεί ο εχθρός μας, τέκνο μου. Να, κι εμείς εδώ έχουμε τον π. Α, που από πολύ ζήλο, κοιμάται κάτω αυτό τον καιρό, στο πάτωμα και όχι στο κρεβάτι του, για άσκηση, και τελικά αρρώστησε, και τώρα δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα αυτές τις μέρες! Όλα με διάκριση, τέκνο μου, όσο μπορείς, για να αντέχεις¨.
¨Και να μη φοβάσαι να μιλάς για το Χριστό! Θα σέβεσαι όλους, θα τιμάς όλους, γονείς, μεγαλύτερους, μα δεν θα πάψεις να μιλάς για το Χριστό πάντα!¨
Ήταν ένας άνθρωπος πράγματι.
Και πάντα άφηνε κάτι ιερό στην ψυχή σου. Λόγια όμορφα, μετρημένα και φωτισμένα.
Ο Θεός τον άγγιζε.
Ο ίδιος δεν άγγιζε άτσαλα την ψυχή σου, μα όσο άντεχες, όσο του έλεγε ο Θεός, όσο θα σου έκανε καλό.
Μετέδιδε όχι απλά λόγια, μα μια αίσθηση γλυκασμού, χορτασμού, πληρότητας, σιγουριάς, ελπίδας.
Γι’ αυτό δεν σε τάραζε, δεν σε πρόσβαλλε, δεν έμπαινε αδιάκριτα σε θέματά σου, αν δεν ήσουν έτοιμος να δεχτείς μια συμβουλή.
Στο γυρισμό η καρδιά όλων μας ένιωθε πολύ όμορφα.
Για χρόνια τον θυμόμουν. Και μέχρι σήμερα τον αγαπώ.
Και για πάντα.
Όταν έμαθα ότι πέθανε, ήμουν στην εκκλησία της γειτονιάς μου, στο Περιστέρι, και ένιωσα πολύ παράξενα. Διότι τον είχα δει πριν λίγο καιρό, κι ο άνθρωπος αυτός έφυγε. Κι άφησε μέσα μου αυτή την άγια πνοή των λόγων του, τόσο ευγενικά, τόσο διακριτικά.
Ηχούσε συνέχεια στα αυτιά μου η φράση του ¨με συγχωρείτε, τέκνο μου¨, που κράταγε τον εαυτό του ταπεινό, και έδινε αξία σε κάθε προσκυνητή, ακόμα και σ’ ένα φοιτητή όπως ήμουν εγώ τότε.
Άλλοι άνθρωποι αυτοί οι άγιοι.
Χωρίς βιτρίνες, φινέτσα, φιγούρα,
δήθεν πνευματικότητες και διαφήμιση.
Η αγία του προσευχή να στέλνει φως
και αγάπη και γαλήνη
σε όλους μας.
Και να χαρίζει θεία καθοδήγηση στα βήματά μας,
για να βαδίζουμε με ασφάλεια, όσο γίνεται,
το δρόμο του Θεού.
———————————————————————–
Στη φωτογραφία, εκεί που είναι ο άγιος γονατιστός,
εκεί με έβαλε κι έκατσα όρθιος όταν μιλάγαμε,
ενώ αυτός ήταν στη θέση του στο στασίδι του,
και μου μιλούσε,
πλησιάζοντας πολύ το πρόσωπό του στο δικό μου.
———————————————————————
ΒΡΑΔΙΝΗ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, για τον άγιο Ανδρέα,
στο Πάτημα Βριλησσίων,
στο ναό της Μεταμόρφωσης,
την Τετάρτη βράδυ 29 Νοεμβρίου,
στις 9.30.
———————————————————-
ΟΜΙΛΙΕΣ:
Σάββατο, 2 Δεκεμβρίου, στον ιερό ναό αγίου Σεραφείμ – Προφήτου Ηλιού , Παλαιάς Πεντέλης.
Στις 6 ο εσπερινός.
Στις 7 η ομιλία.
Θέμα: Άγιοι άνθρωποι δίπλα μας.
Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου, στο Ντίσελντορφ Γερμανίας.
Πληροφορίες στην αφίσα σε προηγούμενες αναρτήσεις.
https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CF%80-%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF.html
¨Ετσι ζωγράφιζαν τους Αγίους κάποιοι παλιοί ζωγράφοι,από κοντά, εκ του φυσικού! Το "στύλ" , ο τρόπος , δεν δύναται να δείξει το πρωτότυπο, Ξεκινώντας από την υπακοή σε μία κοινή φόρμα παλαιά, όπου με την απόκτηση της καλής συνήθειας, εν καιρό έφτιαχνε φόρμα .Εκεί ακουμπούσε η πίστη.Αυτό το ελάχιστο το χειροπιαστό του ανθρώπου , όλο το άλλο , του Κυρίου.

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017

Οι μόνες του Παραδείσου...(Αγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)


Φωτογραφία της Kalliopi Nonota.


(Αγιοκατατάξη 27 Νοεμβρίου 2017- Ημερομηνία μνήμης 22 Νοεμβρίου)
"Μια μέρα ο Γέροντας διαβαζε τον βίο του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ και στα σημεία που έλεγε ότι ο άγιος είδε τα σκηνώματα του Παραδείσου, αναρωτήθηκε πώς μπορεί να είναι αυτές οι Μόνες.
Ξαφνικά έπεσε το βιβλίο από τα χέρια του και βρέθηκε σ' ένα ωραίο μέρος. Μπροστά του ήταν ένας δρόμος κατάφυτος με βιολέτες ευωδιαστές και δίπλα του καθόταν ένας γέροντας, ο όσιος Δαυίδ. Ο γέροντας ήθελε να προχωρήσει αλλά δίσταζε για να μην σπάσει τα λουλούδια γιατί ήταν πολύ πυκνά φυτεμένα. Τότε του λέει ο όσιος Δαυίδ." Προχώρα και μη φοβάσαι. Τα λουλούδια δεν είναι απ'αυτά που ξέρεις. Δεν σπάζουν." Κι όντως, δεν έσπασαν όταν προχώρησε. Προχωρώντας βλέπει μπροστά του ένα κατηφορικό χωματόδρομο και σκέφθηκε πως αν περνούσε από εκεί κάποιο αυτοκίνητο, θα κινδύνευε.
Ο γέροντας τον καθησύχασε, λέγοντας του ότι σε αυτό το μέρος, δεν υπάρχουν αυτοκίνητα και του συνέστησε να συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο του.
Γύρω του υπήρχαν όμορφα σπίτια με ολάνθιστους κήπους αλλά δεν φαινόταν να μένει κάποιος άνθρωπος μέσα. Λέει λοιπόν στον όσιο Δαυίδ."Γέροντα πολύ θα ήθελα να μένω εδώ και να προσεύχομαι όλη μέρα". Τότε ο όσιος σήκωσε το χέρι του και του έδειξε το σπιτάκι που ήταν προορισμένο για τον ίδιο. Και μόλις έγινε αυτό, ο γέροντας Ιάκωβος σαν από θαύμα επέστρεψε στο κελί του..."
(Γέροντες της Ορθοδοξίας)
https://www.facebook.com/profile.php?id=100008488784728&hc_ref=ARS55T_TcoTqEQN65pqQSVFw-dHvScllekWHCmnAqhzWpvu6Yy5zGBSXiti-IdejWlY

Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης: ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος πρό ἡμερῶν εἶχε πεῖ ὅτι «νομίζουν πώς κοιμᾶμαι μέσα στή λάρνακα, πεθαμένος ἤ ὅτι εἶμαι νεκρός. Ἐγώ ὅμως εἶμαι ζωντανός...»


Ποιός εἶναι ὁ σκοπός ὕπαρξης τῶν Ἁγίων Λειψάνων στήν Ὀρθοδοξία μας καί πῶς μποροῦμε νά σταθοῦμε καί νά ἀξιοποιήσουμε τήν ἰαματική τους Χάρη καί εὐλογία. Συνέντευξη μέ τόν Ἅγιο Ἰάκωβο Ἰάκωβο Τσαλίκη, προηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Δαυίδ Εὐβοίας και τόν πατέρα Κωνσταντῖνο Στρατηγόπουλο.
Ἀκοῦστε τὴν καταπληκτικὴ συνομιλία…
Ἅγιος Ἰάκωβος: Μιά μέρα θ᾽ ἀναστηθοῦν π. Κωνσταντῖνε μου, κατά τή βουλή καί τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ πού μᾶς εἶπε καί ὁ Χριστός μας «καί πάντες ἀναστήσονται». Καί ὅτι ὀστέα γυμνά ἐκβλύζουν ἰάματα, ἀλλά μέσα σ᾽ αὐτά τά λείψανα, τά ἱερά, κατοικοῦσε ἤ κατοικεῖ ψυχή ἀθάνατος κι ὅσο καί νά φθαροῦν μέσα στό χῶμα καί μέσα στή γῆ κάποτε μιά μέρα θά λάβουν ζωή αὐτά τά λείψανα καί τά ὀστά αὐτά, πάτερ Κωνσταντῖνε, καί θά ἀναστηθοῦν καί θά παρουσιαστοῦν πάλι στόν Δεσπότη Χριστό ὅπως, μέ συγχωρεῖτε, ἤμασταν καί πρῶτα ἀλλά καί μέ τό σῶμα, κι ὅτι θά λάβουν ζωή τά λείψανα αὐτά.

π.Κ.Σ.: Πάτερ Ἰάκωβε, ἔχετε ἐκεῖ τά λείψανα τοῦ ὁσίου Δαυίδ. Μήπως μπορεῖτε νά μᾶς πεῖτε μερικά πράγματα γιά τήν ἐνέργεια πού κάνουν τά λείψανα αὐτά.
Ἅγιος Ἰάκωβος: Πατέρα Κωνσταντῖνε, τά ἅγια λείψανα τοῦ ὁσίου Δαυίδ τά βλέπετε γυμνά ὀστέα. Ἀναβλύζουν ἰάματα καί δίδουν θεραπεία καί θεραπεύουν κάθε κακή ἀρρώστια, ὅπως τόσα καί τόσα πράγματα πού βλέπουμε στίς μέρες μας, αὐτά πού σᾶς ἔλεγα προηγουμένως στόν ὅσιο καί στόν ἅγιο Δαυίδ ἀλλά καί στόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Ρῶσσο.

Πάτερ Κωνσταντῖνε μου, ἐδῶ ὁ ἅγιος Δαυίδ, τά λείψανά του, ἔχουν θαυματουργική δύναμη, διότι μέσα σ᾽ αὐτά κατοικοῦσε ἡ ἀθάνατος ψυχή καί κατοικοῦσε πάτερ μου, κατοικεῖ, καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Λοιπόν, κάνουν πολλά θαύματα ὅταν σταυρώσουμε ἕναν ἄνθρωπο μέ τήν ἁγία του κάρα. Θεραπεύει ἀπό καρδιά, πού ἔρχονται στό μοναστήρι πολλοί ἄνθρωποι πονεμένοι, ἀπό καρκίνο, ἀπό διάφορες κακές ἀρρώστιες καί δύσκολες, καί θεραπεύει πάτερ μου κάθε κακή ἀσθένεια. 

Καί βλέπουμε ὅτι μέσα σ᾽ αὐτά τά ὀστά, τά ἅγια λείψανα, κατοικεῖ πάτερ μου, ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, πάτερα Κωνσταντῖνε. Καί εἶναι πολύ θαυματουργός ὁ Ἅγιος καί κάνουν πάντα τά θαύματά τους οἱ Ἅγιοι ὅταν κι ἐμεῖς ἔχουμε πίστιν Θεοῦ. Πῶς λέγει ὁ Χριστός μας «ἔχετε πίστιν Θεοῦ, αἰτεῖτε καί δοθήσεται». Εἶναι, πάτερ μου, ζωντανή ἡ χάρις τῶν Ἁγίων καί τά ἱερά λείψανα ἔχουν θαυματουργική δύναμη καί δίνουν, πάτερ μου, ἰάσεις καί δίνουν, πάτερ μου, ἁγιασμό καί στό σῶμα καί στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.

π.Κ.Σ.: Πάτερ Ἰάκωβε εὐχαριστῶ πάρα πολύ γι᾽ αὐτά πού μᾶς εἴπατε γιά τά ἅγια λείψανα καί δέν ξέρω ἄν εἴχατε κάτι ἄλλο νά μοῦ πεῖτε γιά τούς ἀκροατές μας. Πῶς μποροῦν νά αἰσθανθοῦν μπροστά στά λείψανα καί πῶς μποροῦν νά ἀξιοποιήσουν τήν ἰαματική τους χάρη καί τήν εὐλογία.

Ἅγιος Ἰάκωβος: Πατέρα Κωνσταντῖνε, τά ἅγια λείψανα ἔχουν χάρη ἀπό τόν Θεό. Ἄς ποῦμε, βλέπετε ἦταν κι αὐτοί ἄνθρωποι στή γῆ ἀλλά... καθώς καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσου, ὅπως ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος πρό ὀλίγων ἡμερῶν εἶχε πεῖ ὅτι «νομίζουν πώς κοιμᾶμαι μέσα στή λάρνακα, πεθαμένος καί κοιμᾶμαι ἤ εἶμαι νεκρός. Ἐγώ ὅμως εἶμαι ζωντανός», μέ συγχωρεῖτε, «κι ὅτι αὐτοί νομίζουν πώς βλέπουν καί κοιμᾶμαι καί δέν ὑπολογίζουν οἱ Χριστιανοί. Ἀλλά ἄκουσε πάτερ μου νά σοῦ πῶ», λέει, «πολλή ἁμαρτία στόν κόσμο, πολλή ἀσέβεια καί πολλή ἀπιστία». Γι᾽ αὐτό εἶχε πεῖ, πατέρα Κωνσταντῖνε μου, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος, δέν τά λέω ἐγώ γιατί εἶμαι... μέ συγχωρεῖτε βλέπω φαντασίες, ἀλλά πάτερ μου, εἶπε ὁ θεῖος Ἰωάννης ὁ Ρῶσσος, ὅτι πρέπει νά γίνει πόλεμος, διότι πάτερ μου, πολλή ἁμαρτία στόν κόσμο.

Βλέπετε, πατέρα Κωνσταντῖνε μου ὅτι εἶχε κηρυχθεῖ ὁ πόλεμος, οἱ πλημμύρες, οἱ καταστροφές, τόσα καί τόσα κακά πού ἔγιναν ἐδῶ στήν Εὔβοια. Ἀλλά ἡ χάρις του εἶναι πολύ μεγάλη. «Νομίζουν οἱ χριστιανοί ὅτι ἐγώ κοιμᾶμαι στή λάρνακα. Ἐγώ τούς πάντας βλέπω καί εἶναι μέσα τό σῶμα μου, ἀλλά ἐγώ πολλές φορές ἐξέρχομαι». Ἦταν, πατέρα Κωνσταντῖνε μου, ἔξω ἀπό τή λάρνακά του ὁ ἅγιος καί λέει αὐτοί δέν μέ βλέπουν, ἐγώ τούς βλέπω καί τούς ἀκούω τί λένε. Καί πάλι, πατέρα Κωνσταντῖνε μου, εἰσῆλθε μέσα στή λάρνακά του καί ξάπλωσε σάν ἕνας ἄνθρωπος. Διότι ἔχουν, πάτερ μου, ζωήν αἰώνιον αὐτά τά λείψανα τῶν ἁγίων μας. Καί σ᾽ αὐτά τά κόκκαλα μέσα τά πεθαμένα, πού λέμε ἐμεῖς πεθαμένα, πατέρα Κωνσταντῖνε, ὑπάρχει ἡ ζωή ἡ ἀθάνατος, καί τό Πνεῦμα, πάτερ μου, καί ἡ ψυχή ἡ ἀθάνατος.

π.Κ.Σ.: Πάτερ Ἰάκωβε Χριστός ἀνέστη κι εὐχαριστοῦμε πάρα πολύ γιά ὅλα.
Ἅγιος Ἰάκωβος: Πατέρα Κωνσταντῖνε μου νά μᾶς ἔρθεις νά σέ δοῦμε.

π.Κ.Σ.: Νά εὔχεστε νά ἔρθουμε σύντομα.
Ἅγιος Ἰάκωβος: Εὐχαριστοῦμε πολύ πατέρα Κωνσταντῖνε, πάντως, πατέρα Κωνσταντῖνε μου, τά ἱερά λείψανα ἔχουν τήν ἰαματική χάρη, ὅτι ὀστέα γυμνά ἐκβλύζουν ἰάματα καί θεραπεύουν κάθε κακή ἀρρώστια καί κάθε πονεμένο ἄνθρωπο. Διότι βλέπουμε, πατέρα Κωνσταντῖνε μου, πρό ὀλίγου, ...τώρα μπορεῖ νά σέ κουράζω...

π.Κ.Σ.: Ὄχι, θέλω ν᾽ ἀκούσω πολλά ἀπό σᾶς...
Ἅγιος Ἰάκωβος: Πρό ὀλίγου ἦταν ἕνας νέος ἀπό τήν πατρίδα τοῦ ἁγίου, τή Λοκρίδα, κι αὐτός ὁ νέος περίμενε τέσσερις ἡμέρες στή μονή καί μοῦ λέγει, πάτερ, μοῦ λέγει, πόσο καλό κάνει ἡ Ἐκκλησία. Ἐγώ πήγαινα, λέει, εἰκοσιπέντε χρόνια στήν Ἐκκλησία ἔμενα λιγάκι κι ἔφευγα. Ἐδῶ, πάτερ μου, κάθησα τρεῖς ἡμέρες στό μοναστήρι σας καί, πάτερ μου, καθόμαστε σ᾽ ὅλη τή Λειτουργία, ἀλλά τί ὡραῖα γράμματα πάτερ μου, λέει. Θά κατοικήσει, λέει, μέσα στό σῶμα μου, ὁ Θεός καί ὁ ἅγιος Δαυίδ. Καί εἴδαμε τή μεταμέλεια τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ, τοῦ νεαροῦ, πατέρα Κωνσταντῖνε μου, εἴδαμε τή μετάνοιά του, κι ἀμέσως βλέπετε, ἔπεσε ὁ σπόρος εἰς ἀγαθήν γῆν καί ὁ καλός ὁ λόγος. Καί χαιρόμεθα πατέρα Κωνσταντῖνε μου, διότι ἔρχονται πονεμένες ψυχές καί ἄνθρωποι μέ ἁμαρτίες καί μέ σφάλματα καί γίνονται ἀπό παλαιοί ἄνθρωποι νέοι ἄνθρωποι.
Καί εὐχαριστῶ πάρα πολύ τήν ἀγάπη σας, πού μ᾽ ἀκούσατε πατέρα Κωνσταντῖνε μου...

π.Κ.Σ.: Βεβαίως, βεβαίως, μάλιστα...
Ἅγιος Ἰάκωβος: Εὐχαριστοῦμε πολύ καί μέ τό καλό, εὔχομαι καλή δύναμη. Μέ τό καλό νά μᾶς ἔλθετε στήν ἁγία Μονή, μέ τό καλό πάντοτε νά ἐξυπηρετεῖτε τό ποίμνιό σας ἐκεῖ καί νά διδάσκετε τόν λόγον τῆς ἀληθείας...

https://amethystosbooks.blogspot.gr/

Άγιος Ιωάννης Ο Ρώσος : Έρχεται Ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος, Είναι Αναγκαίος!

Πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος, πρέπει να γίνει πόλεμος! Έτσι μίλησε ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος στον π. Ιάκωβο Τσαλίκη. Διότι ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι αναγκαίος κατά τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο!
Μαρτυρία στους αγίους γέροντες 1. Ιάκωβο Τσαλίκη και στον π. Ευμένιο Σαριδάκη.
Αφηγείται ο μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος


http://www.orthodoxia.online/2017/05/15/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BF-%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%BF%CF%82-%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%B3/

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017

ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ



Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, που συνεδριάζει στο Φανάρι υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, αποφάσισε πριν από λίγο, την αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη 
της Μονής Οσίου Δαυΐδ στην Εύβοια (1920-1991). 

https://amethystosbooks.blogspot.gr/

Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής - Η επιστροφή του νου στην καρδία


Ο μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται σε κάθε αγωνιζόμενο Χριστιανό είναι ο μετεωρισμός. Παίρνει ο διάβολος το νου μας και τον περιτριγυρίζει όπου αυτός θέλει και ενσπείρει στην καρδία μας πονηρούς λογισμούς και μολύνει την ψυχήν μας. Από εδώ αρχίζει η ασθένεια της ψυχής. Οι μάταιοι λογισμοί είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του συγχρόνου ανθρώπου.
Το καλύτερο μέσον αντιμετωπίσεως του μετεωρισμού είναι να αποκρούει κανείς τον μετεωρισμό στο πρώτο στάδιο, που είναι η προσβολή. Τότε η δύναμις του κακού είναι ακόμη μικρή και μπορούμε να την αποδιώξουμε εύκολα. Η απομάκρυνση της προσβολής του πειρασμού γίνεται διά της νήψεως και της ευχής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».
«Νήψις» σημαίνει: προσοχή και επαγρύπνηση και φυλακή του νου, για να διατηρείται ο οίκος της ψυχής καθαρός. Με αυτό τον τρόπο αποδιώκεται η προσβολή και η ψυχή δεν μολύνεται και επομένως δεν έχει ευθύνη, δεν λογίζεται ως αμαρτία. Απομακρύνεται, κατά τους φιλοκαλικούς Πατέρες το «δαιμόνιον ίνδαλμα», που προβάλλει ηδονικά στη φαντασία, και η ψυχή μένει ελεύθερη, για να εισέλθει ο νους, ο οποίος είναι η ευγενεστέρα αίσθηση της ψυχής, στο βάθος αυτής και να αναπαύεται και να ησυχάζει εκεί, μνημονεύοντας το όνομα του Ιησού Χριστού.
Δια του εγκλεισμού του νου στο βάθος της ψυχής και δια της ενεργείας της ευχής, η οποία λέγεται αυτομάτως μέσα στην καρδία, αποφεύγεται ο μετεωρισμός του, ο οποίος είναι μια περιπλάνηση του νου δια της φαντασίας σε πρόσωπα και πράγματα, τα οποία μας μολύνουν.
Ο μετεωρισμός είναι η πρώτη και η μεγαλύτερη ασθένεια της ψυχής και ο εγκλεισμός το μεγαλύτερο και αποτελεσματικότερο φάρμακο για την υγεία της ψυχής.
Τον άνθρωπο που αποδιώκει από την αρχή την προσβολή του πονηρού λογισμού τον τρέμουν οι δαίμονες. Διά τούτο και ξεσηκώνουν πολλούς πειρασμούς και πολέμους, για να σταματήσουν αυτό το Άγιο έργο.
Τον Γέροντα Ιωσήφ τον πολέμησαν τα δαιμόνια πολύ σκληρά. Πάλευε στήθος προς στήθος, όχι μόνον με ένα δαιμόνιο, αλλά με λεγεώνες. Επειδή εκ φύσεως είχε θάρρος και τόλμη, ο Στρατηγός εκείνος που είδε στο όραμα, τον έφερε να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή. Παρατάχθηκε απέναντι από τις γραμμές των δαιμόνων και πάλευε γενναία. Τα παλαίσματά του με τα δαιμόνια μας θυμίζουν τον Μέγα Αντώνιο και άλλους παλαιούς ασκητές.
Δύο ήσαν οι αιτίες που πολέμησαν τόσον πολύ τον Γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή τα δαιμόνια.
Πρώτον, διότι χτύπησε τον πονηρό λογισμό στην προσβολή και δεν τον άφησε να εισέλθει στη ψυχή του, για να την μολύνει με τις συγκαταθέσεις των λογισμών.
Δεύτερον, διότι διά του εγκλεισμού του νου στο βάθος της καρδίας του επέτυχε την καθαρότητα της ψυχής του και απέκτησε την οσιότητα.
https://amethystosbooks.blogspot.gr/

Μη πλανάσθε. Ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται… βασιλείαν Θεού ού κλήρονομήσουσι.( Ά Κορ.6, 13-15)

(κείμενα από το γεροντικό και τον ευεργετινό για το πως αντιμετώπισαν τους σαρκικούς πειρασμούς)
Κάποιος αδελφός εμπιστεύθηκε με λύπη στον Όσιο Σισώη, πως παρ’όλο που αγωνίζεται σκληρά, δεν μπορεί να ελευθερωθεί από τα πάθη του.
– Πως να ελευθερωθείς από αυτά, παιδί μου, του αποκρίθηκε ο Άγιος Γέροντας, αφού διατηρείς τα σκεύη τους, δηλαδή τους κακούς λογισμούς;
Δώσε τους πίσω την εγγύηση κι αμέσως θα αναχωρήσουν.
Όταν με πολεμούν πονηροί λογισμοί, έλεγε ο Αββάς Ιωάννης Κολοβός, κάνω ότι θα έκανε ο διαβάτης που θα έβλεπε ξαφνικά στην ερημιά πουπερπατεί, να τον κυνηγά κάποιο θηρίο. Βρίσκει ένα δέντρο και σκαρφαλώνει πάνω για να σωθεί. Κι εγώ καταφεύγω στο Θεό με την προσευχή και γλυτώνω από την επίθεσή τους.
Έλεγε κάποτε ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος:
– Πρόσεχε αδελφέ γιατί αυτούς που αγωνίζονται τους πολεμά ο διάβολος με διάφορους τρόπος. Πριν να γίνει η αμαρτία, την παρουσιάζει ο εχθρός πολύ μικρή στα μάτια μας. Μάλιστα την επιθυμία της σαρκικής ηδονής τόσο μικρή την παρουσιάζει πριν συντελεστεί, ώστε να μη διαφέρει περισσότερο από εκείνον που χύνει ένα ποτήρι ψυχρό νερό στο έδαφος. Μετά όμως τη διάπραξη της αμαρτίας, μας την παρουσιάζει ενώπιόν μας τεράστια για να μας βάλει σε λογισμούς και να μας κατακρημνίσει στο βυθό της απογνώσεως.
Για το τέχνασμα αυτό του διαβόλου οι Πατέρες της Εκκλησίας μας τον ονομάζουν μυρμηκολέοντα. Μυρμήγκι μας κάνει την αμαρτία πριν να την πράξουμε και λιοντάρι μετά τη διάπραξη της αμαρτίας.
Αυτές τις προειδοποιήσεις μας κάνει ο Άγιος Εφραίμ και μας συμβουλεύει να μην μας απατά ο διάβολος και αμαρτάνουμε. Αν όμως σαν αδύνατοι άνθρωποι που είμαστε πέσουμε σε κάποια σαρκική αμαρτία να μη μείνουμε σ’αυτή και απελπιστούμε για τη σωτηρία μας, αλλά να τρέξουμε γρήγορα να εξομολογηθούμε και να ζητήσουμε το έλεος του Θεού.
Συμβουλεύει ο Αββάς Ισαάκ:
– Όπως το σύννεφο σκεπάζει το φως του ήλιου και του φεγγαριού, έτσι κι οι επιθυμίες της σάρκας σκεπάζουν την θέα του Θεού από την ψυχή του ανθρώπου.
Κάθε φωτιά ανάβει με ξερά ξύλα, έτσι κι οι επιθυμίες το σώματος ανάβουν όταν η κοιλιά είναι γεμάτη. Όπως τα ξύλα πάνω στα ξύλα μεγαλώνουν τη φωτιά, έτσι κι η ποκιλία των φαγητών μεγαλώνει τις σαρκικές επιθυμίες. Σε σώμα φιλήδονο δεν κατοικεί η Χάρη του Θεού, αλλά φυγαδεύεται. Όπως ο πατέρας φροντίζει το παιδί του, έτσι κι ο Χριστός φροντίζει τα δικά του παιδιά που αγωνίζονται γι’ Αυτόν και βρίσκεται κοντά τους και δεν τους αφήνει στο τέλος να πέσουν στην αμαρτία.
Έλεγε ο Αββάς Αγάθων, ότι πρέπει να αποφεύγουμε την παρέα ανθρώπων που θα μας σπώξουν στην πορνεία, είτε είναι φίλοι, είτε γνωστοί, είτε συγγενείς, είτε είναι άσημοι, είτε έχουν κάποιο αξίωμα. Γιατί έχει γραφεί: Ότι πρέπει να αποφεύγουμε αυτούς που εργάζονται την ανομία.
***
Αν σε ενοχλούν οι πονηροί λογισμοί, συμβουλεύει ένας Γέροντας, φανέρωσέ τους στην εξομολόγηση για να απαλλαγείς γρήγορα από αυτούς. Όπως το φίδι εξαφανίζεται μόλις βγει από τη φωλιά του, έτσι χάνεται κι ο κακός λογισμός με την εξομολόγηση.
Ένας αδελφός πειραζόταν από σαρκική επιθυμία, πολλά χρόνια κοπίαζε μόνος του, αλλά δεν έβλεπε ωφέλεια στον εαυτό του. Για να νικήσει το πάθος του, στάθηκε μια Κυριακή στη μέση της Εκκλησίας μετά τη Λειτουργία κι είπε δυνατά:
– Προσευχηθείτε για μένα, αδελφοί , να με ελεήσει ο Θεός, γιατί βασανίζομαι από πονηρούς λογισμούς.
Λέγοντας αυτά αισθάνθηκε αμέσως να ελευθερώνεται από το πάθος. ότι δεν έκανε χρόνων κόπος και άσκηση, το κατόρθωσε σε μια στιγμή η εξομολόγηση
Ένας μοναχός ρώτησε τον Γέροντά του από ποιά αφορμή, γεννιέται στον άνθρωπο, ο πόλεμος της σάρκας.
– Από την πολυφαγία και την πολυποσία, του αποκρίθηκε εκείνος. Η φύση επιθυμεί την ηδονή, η άσκηση όμως μαραίνει την επιθυμία.
Έλεγε ο Αββάς Μάρκος:
-Εκείνος που θέλει να νικήσει τους πειρασμούς χωρίς προσευχή, υπομονή κι εξομολόγηση, τίποτα δεν κατορθώνει. Αντί να τους απομακρύνει, περισσότερο περιπλέκεται σ’αυτούς.
Έλεγε ο Άγιος Μάξιμος, ότι ο δαίμονας της πορνείας είναι φοβερός κι επιτίθεται στους αγωνιστές, όταν δεν προσέξουν τη δίαιτά τους και τις συναναστροφές με τους άλλους. Χωρίς να τον βλέπουμε με τα μάτια μας, μας κλέβει το νου και μας παρουσιάζει διάφορες μορφές, για να μας παρακινεί να συγκατατεθούμε στην αμαρτία. Αν δε θέλεις να μένουν διαρκώς στο νου σου οι εικόνες κι οι σκέψεις και να σε μολύνουν, αγωνίσου με νηστεία, προσευχή κι εξομολόγηση.
Όταν περικυκλώνουν οι δαίμονες το νου σου με λογισμούς, για να σε ρίξουν στην πορνεία, τότε με δάκρυα στα μάτια προσευχήσου στον Χριστό μ’ αυτά τα λόγια
– Κύριε σώσε με, γιατί με περικύκλωσαν οι δαίμονες.
Μη πλανάσθε. Ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται… βασιλείαν Θεού ού κλήρονομήσουσι.( Ά Κορ.6, 13-15)
http://choratouaxoritou.gr/?p=57173

«Συγγνώμη κύριε, μπορούμε να μείνουμε για λίγο στο σπίτι σας;»



H κρουαζιέρα των Beatles στην Ελλάδα. Έψαχναν να αγοράσουν νησί και να το μετατρέψουν σε κέντρο των χίππυς. Το πέρασμα από την Αράχωβα, η φωτογράφιση με τους οργανοπαίκτες και η κιθάρα με τα τρία χέρια! 

 Όλα ξεκίνησαν στις 23 Ιουλίου του 1967. Οι Beatles, που εκείνη την περίοδο χαίρουν μεγαλύτερης δημοφιλίας κι απ’ τον… Χριστό (έτσι έλεγε ο Lennon – και όχι άδικα), έρχονται, εν μέσω χούντας, στην Ελλάδα, μετά από προτροπή του John Lennon. Σκοπός τους, σύμφωνα με την αυτοβιογραφία του Paul McCartney, ήταν να αγοράσουν ένα νησί για τη δημιουργία μιας χίπικης κοινότητας όπου «κανένας δεν θα μπορούσε να σου πει να μην καπνίζεις». Και όλοι ξέρουμε πολύ καλά τι δεν ήθελαν να σταματήσουν να καπνίζουν οι Fabulous Four. Τα ναρκωτικά ήταν πιθανώς ο κύριος λόγος που θέλαμε να αγοράσουμε κάποιο νησί. Ήταν μια επιθυμία που είχαμε λόγω των ναρκωτικών. Σκεφτόμασταν πως θα ήταν τέλεια. Είχε θάλασσα, θα παίζαμε στον ήλιο… Θα είχαμε και ένα στούντιο εκεί. Κάπως έτσι το φανταζόμασταν. Ο Ρίνγκο Σταρ, ο Τζώρτζ Χάρισον, ο Τζον Λένον και ο Πωλ Μακ Κάρτνεϊ, φωτογραφήθηκαν μαζί με δύο λαϊκούς οργανοπαίκτες, τους Παπαλεξανδρή και Μηλιώνη, έξω από το ξενοδοχείο που διέμεναν. στην Αράχοβα, τον Ιούλιο του 1967. Η φωτογραφία είναι του φωτορεπόρτερ Αριστοτέλη Σαρρηκώστα και περιλαμβάνεται στο φωτογραφικό του λεύκωμα «Αναμνήσεις ενός Έλληνα φωτορεπόρτερ».  Λίγοι το προσέχουν αλλά στην κιθάρα υπάρχουν τρία χέρια καθώς ο Λέννον άπλωσε και αυτός το χέρι του μετά από την προτροπή του Σαρρηκώστα. Το χουντικό καθεστώς είχε αρχικά απαγορεύσει στη διάσημη μπάντα να επισκεφθεί τη χώρα, αλλά τα «Σκαθάρια» δεν το έβαλαν κάτω και τελικά η είσοδος τους επιτράπηκε. Έπειτα από μια μίνι κρουαζιέρα στα κυκλαδίτικα νησιά, τα θρυλικά Σκαθάρια είχαν αρχίσει να συνειδητοποιούν πως στην Ελλάδα θα έβρισκαν αυτό ακριβώς που ζητούσαν. Ο Derek Taylor, δημοσιογράφος που ακολουθούσε τους Beatles, γράφει: Θα μέναμε όλοι μαζί σε μία τεράστια εγκατάσταση. Οι τέσσερίς τους και ο Brian (σ.σ. ο Brian Epstein, manager της μπάντας) θα είχαν στο κέντρο του νησιού τον βασικό χώρο όπου θα δούλευαν – έναν μεγάλο γυάλινο θόλο, κάτι σαν το Crystal Palace. Στον περίγυρο θα έχτιζαν από ένα σπίτι ο καθένας και στα περίχωρα θα μέναμε εμείς οι συνεργάτες τους μαζί με τις οικογένειές μας και τους φίλους τους. Ήταν εκπληκτική ιδέα! Θα στήναμε κάτι ανεπανάληπτο και θα αποκοβόμασταν από όλο τον κόσμο. «Έχουν δοκιμαστεί τα πάντα. Πολέμοι, εθνικισμοί, φασισμός, κομμουνισμός, καπιταλισμός, θρησκεία. Τίποτα απ’ αυτά δεν λειτούργησε. Γιατί όχι αυτό;» έλεγε ο John Lennon. Ο Ringo Starr, στις 26 Ιουλίου, είχε φύγει από την Ελλάδα με προορισμό την Αγγλία και η υπόλοιπη τριπλέτα νοίκιασε ένα γιοτ με 24 καμπίνες  και έκανε μίνι κρουαζιέρα στον Ευβοϊκό, μαζί με ένα 8μελές πλήρωμα. 



Οι Beatls στην πανσιόν Νόστος στην Αράχωβα

 Όλη η μέρα τους πέρασε ανέμελα και περιλάμβανε πολλαπλές στάσεις σε νησιά. Μετά από αρκετές ώρες περιπλάνησης, οι Beatles βρήκαν τελικά αυτό που έψαχναν. Ήταν ένα νησάκι που αναφέρεται παντού ως Leslo, παρόλο που -προφανώς- τέτοιο νησί δεν υπάρχει, και φημολογείται πως ήταν η Αγία Τριάδα, ένα μικρό νησάκι απέναντι από την Ερέτρια. Το νησάκι αυτό περιτριγυριζόταν από τέσσερα άλλα μικρότερα, στο καθένα απ’ τα οποία θα χτιζόταν από μία βίλα, για κάθε ένα από τα τέσσερα Σκαθάρια. Ο George Harrison έχει γράψει για την κρουαζιέρα (πιθανότατα στον Ευβοϊκό): Νοικιάσαμε ένα πλοίο στην Αθήνα και αρχίσαμε να ψάχνουμε για νησί. Κάποιος είχε ρίξει την ιδέα να επενδύσουμε κάποια χρήματα για να αγοράσουμε ένα νησί και το είχαμε βρει σαν εξαιρετική ιδέα. Θα πηγαίναμε εκεί και θα ξεσαλώναμε. Η βόλτα ήταν απίθανη. Εγώ κι ο John ήμασταν μαστουρωμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια και καθόμασταν στο μπροστινό μέρος του πλοίου και παίζαμε γιουκαλίλι. Η ηπειρωτική Ελλάδα ήταν στα αριστερά μας και είδαμε ένα μεγάλο νησί στα δεξιά μας.  Ο ήλιος έλαμπε και εμείς τραγουδούσαμε το ‘Hare Krishna’ για ώρες ατελείωτες. Τελικά αποβιβαστήκαμε σε μια παραλία που είχε κοντά ένα χωριό, αλλά με το που κατεβήκαμε από το πλοίο άρχισε να βρέχει. Ήταν μια τρομερή καταιγίδα και έπεφταν κεραυνοί και το μοναδικό κοντινό σημείο για να προστατευτούμε ήταν το σπίτι ενός ψαρά. «Συγγνώμη κύριε, μπορούμε να μείνουμε για λίγο στο σπίτι σας;», του είπαμε. Το νησί ήταν γεμάτο με βότσαλα αλλά ο Alex μας είπε «Δεν πειράζει, θα φέρουμε το στρατό και θα τα αφαιρέσουμε». Εν τέλει φύγαμε και δεν ξαναπέρασε το νησί απ’ το μυαλό μας. Για την ιστορία, ο Alex που αναφέρει ο Harrison, ήταν  ο Έλληνας φίλος της μπάντας, ο Αλέξης Μαρδάς, γνωστός και ως  ‘Magic Alex’.  Ο John Lennon του έδωσε το όνομα «Magic» λόγω των εξαιρετικών γνώσεων που είχε σε τεχνολογικά θέματα. Συν τοις άλλοις, τον αποκαλούσε «Guru». Στην παρακάτω φωτογραφία τον βλέπετε να ποζάρει με τον Paul McCartney και τον John Lennon. Δεξιά ο φίλος των Beatles Άλεξ Μάρδας.  Ο John Lennon του έδωσε το όνομα ‘Magic Alex’. Εν τέλει, τα μεγαλεπήβολα σχέδια των Beatles για την αγορά του νησιού, άρχισαν να ξεθωριάζουν όσο περνούσαν οι μέρες. Ο manager της μπάντας είχε ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία, αλλά όλα πήγαιναν αργά λόγω της δυσκαμψίας του χουντικού καθεστώτος. Όταν επιτέλους ξεπεράστηκαν οι δυσκολίες και πήραν άδεια μετακίνησης του χρηματικού ποσού που απαιτούνταν, οι Beatles είχαν ήδη αλλάξει γνώμη και είχαν άλλα σχέδια. Επιπλέον οι ισοτιμίες είχαν μεταβληθεί και οι 90.000 λίρες που «σήκωσαν» από την τράπεζα, τους επιστράφηκαν αυξημένες κατά 11.400. Καθόλου κακό deal για τα Σκαθάρια που μάλλον δύσκολα θα ξέχασαν τις συγκεκριμένες διακοπές. Το παράπονο μένει σε εμάς.... 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/h-krouaziera-ton-beatles-stin-ellada-epsaxnan-na-agorasoun-nisi-kai-na-to-metatrepsoun-se-kentro-ton-xippys-to-perasma-apo-tin-araxova-i-fotografisi-me-tous-organopaiktes-kai-i-kithara-me-ta-tria-x/


Ειναι μοιραίο η Ελλάδα να είναι  καταφύγιο Ζωής. Γίναμε Beatles όμως . Η Μύκονος το παράδειγμα.